Ο ορίζοντας ήταν συννεφιασμένος. Κι ανάμεσα από τα σύννεφα ξεπρόβαλε η πανσέληνος του Αυγούστου. Το φως του φεγγαριού έπαιξε με τα νερά της λίμνης των Ιωαννίνων και σιγά σιγά νίκησε τα σύννεφα.
Έτσι όσο η σελήνη ανέβαινε στο ουρανό, γίνονταν πιο φωτεινή και πιο εντυπωσιακή. Υπό τους ήχους μουσικών, στο Ιτς Καλέ, στο Γαρδίκι αλλά και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους υποδέχθηκαν το Αυγουστάτικο φεγγάρι, εκατοντάδες κάτοικοι των Ιωαννίνων αλλά και αρκετοί επισκέπτες.
Πέραν αυτού όμως και σε άλλα σημεία της πόλης, όπως τα Λιθαρίτσια και η Κεντρική Πλατεία, δεκάδες μικροί και μεγάλοι, απόλαυσαν το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Το βράδυ της Κυριακής το φεγγάρι βρέθηκε στο λεγόμενο περίγειο, δηλαδή στην ελάχιστη απόσταση από τον μητρικό του πλανήτη, που είναι περίπου 357.000 χιλιόμετρα.
Σύμφωνα με τη NASA, η «υπερπανσέληνος» αυτή είναι έως και 14% μεγαλύτερη και 30% πιο λαμπρή από ό,τι οι πανσέληνοι στο απόγειο, όταν η Σελήνη βρίσκεται στη μέγιστη απόστασή της. Η αυξομείωση του φαινόμενου μεγέθους της Σελήνης οφείλεται στο γεγονός ότι η τροχιά της του δορυφόρου γύρω από τη Γη δεν είναι τέλειος κύκλος αλλά έλλειψη.
Θεωρητικά, το φεγγάρι μένει στη φάση της πανσελήνου μόνο για μια στιγμή. Στο ανθρώπινο μάτι, όμως, ο σεληνιακός δίσκος φαίνεται γεμάτος για μια μέρα πριν και μια μέρα μετά από αυτή τη στιγμή. Με άλλα λόγια, η πανσέληνος φαίνεται να διαρκεί δύο ημέρες.
Είτε βρίσκεται στο απόγειο, είτε στο περίγειο, είτε στη μέση της διαδρομής, η Σελήνη πάντα φαίνεται μεγαλύτερη όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα (λίγο μετά την ανατολή της και λίγο πριν από τη δύση της). Για λόγους που δεν κατανοούν απόλυτα οι αστρονόμοι και οι ψυχολόγοι, ο σεληνιακός δίσκος μοιάζει να διογκώνεται όταν βρίσκεται πάνω από κτίρια ή δέντρα, για τα οποία μπορούμε να εκτιμήσουμε την απόσταση.
Πάντως οι διακυμάνσεις στην απόσταση Γης-Σελήνης δεν επηρεάζουν μόνο το φαινόμενο μέγεθος αλλά και τις παλίρροιες: η πλημμυρίδα του περίγειου φτάνει πιο ψηλά από ό,τι συνήθως, ενώ η άμπωτη του απόγειου υποχωρεί περισσότερο από ό,τι άλλες φορές.
{jathumbnail off}
