Η φαρμακευτική περίθαλψη ενός παιδιού αναδείχθηκε σε μείζον θέμα για τη διοίκηση του Νοσοκομείου Πρέβεζας. Η φαρμακευτική περίθαλψη ενός παιδιού αποτελεί τελικά Γολγοθά στην Ελλάδα του μνημονίου. Το παιδί, το οποίο πάσχει από σπάνια κληρονομική νόσο, ύστερα από γνωμάτευση του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία έπρεπε να αλλάξει την ποσότητα λήψης φαρμάκου υψηλού κόστους. Κι αυτό λόγω της αύξησης του σωματικού του βάρους από τον Οκτώβριο του 2008, όταν ξεκίνησε την συγκεκριμένη αγωγή.
Για να του χορηγηθεί το φάρμακο από το Νοσοκομείο της Πρέβεζας χρειάστηκε πλήρη ενημέρωση αλλά κι απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ιδρύματος. Κι αυτό όχι γιατί δεν καταλάβαιναν ποιο είναι το καθήκον τους, αλλά επειδή οι εγκεκριμένες πιστώσεις για προμήθεια φαρμάκων έχουν περικοπεί σημαντικά και δεν επαρκούν ούτε για τα απαραίτητα!
Το κόστος της αγοράς του συγκεκριμένου φαρμάκου, όπως προκύπτει από τα επίσημα πρακτικά της συνεδρίασης, για το 2012 ήταν 256.717,34 ευρώ. Με την αλλαγή της δοσολογίας το κόστος θα ανέλθει σε 434.965,44 ευρώ συν 28.272,75 ΦΠΑ συνολικά 463.238,19.
Ο προϋπολογισμός του Νοσοκομείου αγοράς φαρμάκων κάθε έτος μειώνεται, και για το έτος 2013 είναι 1.323.653,11 ευρώ και ο οποίος δεν επαρκεί για την προμήθεια και πληρωμή των φαρμάκων που είναι αναγκαία για την κάλυψη του Νοσοκομείου για όλο το έτος.
Με δεδομένη αυτή την κατάσταση το Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου αποφάσισε να προχωρήσει στη χορήγηση του φαρμάκου αλλά παράλληλα απευθύνεται στη διοίκηση της 6ης ΥΠΕ προκειμένου με τη σειρά της να υποβάλλει αίτημα στο Υπουργείο Υγείας για την επιχορήγηση του Νοσοκομείου με το αναγκαίο ποσό ώστε να καλυφθεί το κόστος για την προμήθεια και τη χορήγηση του φαρμάκου.
Το συμβάν αυτό το οποίο δυστυχώς δεν είναι η εξαίρεση για τα δημόσια νοσοκομεία αλλά τείνει να γίνει κανόνας αποτυπώνει την πλήρη υποβάθμιση των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και την απαξίωση των πολιτών. Κι αν στην περίπτωση της Πρέβεζας είναι αξιοσημείωτη η ευαισθησία και το αίσθημα καθήκοντος του διοικητικού συμβουλίου το οποίο, παρότι δεν διαθέτει τα κονδύλια, καλύπτει την φαρμακευτική περίθαλψη του παιδιού, δεν συμβαίνει το ίδιο και σε άλλες περιπτώσεις είτε λόγω αδυναμίας είτε λόγω αδιαφορίας.
Απομένει να φανεί αν θα υπάρξει η ίδια ευαισθησία και στην 6η ΥΠΕ και πολύ περισσότερο στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, το οποίο θα πρέπει να εγκρίνει πλέον τα απαραίτητα κονδύλια, τα οποία δεν είναι δυσθεώρητα. Άλλωστε η ζωή ενός παιδιού δεν μπορεί ούτε να κοστολογείται, ούτε να μετράται σε λίγα ή περισσότερα ευρώ. Η ζωή ενός παιδιού είναι απλά το μέλλον του τόπου.
