Στη σκιά του ρολογιού… Στο κέντρο των Ιωαννίνων. Πρόχειρες κατασκευές από χαρτόνια και λίγες κουβέρτες. Εκεί στεγάζουν ότι έχει απομείνει από τη ζωή τους, δυο αδέλφια, κοντά στα σαράντα πέντε.
Ο Βαγγέλης και ο Αλέκος.
Γνωστοί στις τοπικές αρχές, γνωστοί στην αστυνομία…
Πατέρας έξι παιδιών ο ένας και παππούς πέντε εγγονιών. Τους βλέπει σπάνια. Οι δρόμοι με την οικογένειά του χώρισαν.
Και τα δύο αδέρφια έχουν βοηθηθεί από τις κοινωνικές υπηρεσίες με τα έκτακτα επιδόματα…
Ο ένας παλιότερα είχε βρει καταφύγιο έξω από το δικαστικό μέγαρο Ιωαννίνων.
Εδώ και αρκετές ημέρες οι δύο πια, έχουν εγκατασταθεί στο πάρκο, στο Ρολόι των Ιωαννίνων.
Ζουν από την βοήθεια των συνανθρώπων τους… Άλλος καφέ, άλλος φαγητό…
Και μετά στη στοίβα από χαρτόνια και μερικές κουβέρτες, στα συντρίμμια μιας ζωής…
Κι όταν βρέχει, όπως είπε ο Βαγγέλης, καταφύγιο είναι το ρολόι. Στα σκαλιά, για να προφύλαξη από τη βροχή και ύπνο στα κλεφτά.
Τι ζητούν;
Δουλειά, όπως λένε, για να καταφέρουν μετά να βρουν ένα μικρό σπιτάκι και να ζήσουν σαν άνθρωποι.
{jathumbnail off}
