Δεν είναι καθήκον, ούτε υποχρέωση… Δεν είναι αλληλεγγύη, ούτε προσφορά.. Είναι η υπέρτατη δύναμη της ψυχής που τους έκανε να τα αφήσουν όλα πίσω και να βρεθούν στην άλλη πλευρά της Ελλάδας…
Εκεί στην άκρη του Αιγαίου… Του πελάγους που έγινε στίχος, τραγούδι, ποίημα… Στο πέλαγος του πόνου και της δυστυχίας!
Δώδεκα εθελοντές Σαμαρείτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας γιόρτασαν τα Χριστούγεννα σώζοντας ανθρώπινες ζωές…
Θα κάνουν Πρωτοχρονιά, μεταξύ των καταυλισμών και των ακτών που μία μετά την άλλη φτάνουν οι βάρκες της απελπισίας.
Ανάμεσά τους τρεις Γιαννιώτες… Επικεφαλής ο Κωνσταντίνος Τσάγκας. Βρίσκεται εκεί για πολλοστή φορά τους τελευταίους μήνες.
Σε μια αποστολή ανθρωπιάς. «Δεν υπάρχουν γιορτές για μας… Οι Σαμαρείτες και ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, παραμένουν δίπλα στους πρόσφυγες, προσπαθώντας να ανακουφίσουν… Είναι συγκλονιστικό αυτό που συμβαίνει.. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τις εικόνες», σημειώνει, μιλώντας στο Epiruspost ο Κώστας Τσάγκας.
Οι δώδεκα Σαμαρείτες είναι χωρισμένοι σε δύο βασικές ομάδες. Οι έξι απ’ αυτούς προσφέρουν υπηρεσίες στα κέντρα φιλοξενίας και οι άλλοι έξι σε εκείνους που φτάνουν στις ακτές, στο βόρειο τμήμα της Λέσβου.
Καθημερινά φτάνουν πάνω από εφτακόσιοι πρόσφυγες… Με πρόχειρες βάρκες και τις τελευταίες ημέρες με ξύλινες, όπου στοιβάζονται δεκάδες.
Βρεγμένοι, εξαθλιωμένοι, σε υποθερμία…
Εκεί όμως που όλοι παγώνουν είναι στα βλέμματα των παιδιών… Των δεκάδων παιδιών. Και των μωρών!
Μέχρι και νεογέννητα έφτασαν με τις βάρκες της απελπισίας… Γεννημένα χωρίς πατρίδα να αναζητούν ελπίδα μεταξύ θάλασσας και στεριάς!
{jathumbnail off}
