Μετά κόπων και βασάνων, ενστάσεων και διαδικασιών που αμφισβητούνται, ξεκινά η χρονιά στο Δημοτικό Ωδείο, το μεγαλύτερο Ωδείο των Ιωαννίνων.
Πέρα από τη μία πλευρά, αυτή της λειτουργίας και της στελέχωσής του, υπάρχει και η άλλη..
Των γονιών και των σπουδαστών…
Με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο, ένας γονιός περιγράφει την προσωπική του περιπέτεια, προκειμένου να εγγράψει το παιδί του στο ωδείο..
Στην επιστολή του αναφέρει:
Όταν κάποτε, πριν χρόνια, ζήτησα από τους γονείς μου να μάθω μουσική, η απάντηση που πήρα ήταν ότι πρόκειται για κάτι δύσκολο και στο χωριό ακατόρθωτο, εφόσον ωδείο δεν υπήρχε.
Στη θέση των γονιών μου βρέθηκα κι εγώ, όταν το παιδί μου, μου ζήτησε να κάνει μουσική. Είπα από μέσα μου… τώρα είμαι στην πόλη, οι καιροί άλλαξαν, ωδείο υπάρχει…
Που να΄ξερα..
Απευθύνθηκα λοιπόν τον Σεπτέμβριο, στο Δημοτικό μας Ωδείο, απ΄όπου πήρα τις απαραίτητες πληροφορίες, όπως κι ότι τα μαθήματα θα αρχίσουν Οκτώβριο, λόγω των εκλογών.
Υπομονετικά περίμενα και χωρίς κανείς να με ειδοποιήσει ο Οκτώβριος τελείωνε.
Την τελευταία λοιπόν μέρα κι έπειτα από πολλά τηλεφωνήματα, το πρόγραμμα κανονίστηκε… μέχρι το μεσημέρι όμως…. το απόγευμα ξεκανονίστηκε…
Ξανά τηλεφωνήματα και πάλι αγωνία, ώσπου, ναι ήταν γεγονός, το πρόγραμμα και τα μαθήματα κανονίστηκαν!
….Νόμιζα…
Περιχαρή την άλλη μέρα το πρωί, επισκέφθηκα τη γραμματεία να κάνω εγγραφή, καθότι με ενημέρωσαν, όχι και πολύ ευγενικά, λες κι έφταιγα εγώ, ότι αν δεν κάναμε εγγραφή, θα χάναμε τη χρονιά μας!!!
Περίμενα υπομονετικά να ανοίξει η γραμματεία, κατά τις εννέα και μπαίνω έτοιμος να κάνω το μεγάλο βήμα… Παίρνω την εξής απάντηση: Εγγραφές δεν γίνονται κύριε το πρωί…
Με την ευγένεια και την υπομονή που μου απέμειναν, πήρα το δρόμο για το Πνευματικό Κέντρο… Είπα δεν μπορεί, κάποιος υπεύθυνος θα είναι εκεί…
«ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ κύριε….»
Δεν υπάρχει κανείς άδω είπα???
Όχι κύριε ανακαίνιση λέμε…..
Κάθισα απογοητευμένος στο παγκάκι….
Α ρε μάνα δίκιο είχες…. Είναι δύσκολο να μάθεις μουσική τελικά…
{jathumbnail off}
