Κάθε μέρα και περισσότερο, προσαρμόζονται στο χώρο και στο χωριό, οι διακόσιοι περίπου πρόσφυγες που φιλοξενούνται στον πρώην μουσικό γυμνάσιο των Δολιανών.
Και στην προσαρμογή αυτή, καθοριστικός είναι ο ρόλος που έχουν διαδραματίσει οι ντόπιοι.
Οι κάτοικοι του μικρού χωριού, που είχαν ζήσει κάτι ανάλογο και σαφώς πιο έντονο στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, όταν κλήθηκαν να συμπαρασταθούν στους ανθρώπους που έφταναν από την Αλβανία.
Άλλες εποχές, άλλες συνθήκες..
Η προσφορά όμως και η αγκαλιά που άνοιξαν τώρα, στα δύσκολα που περνά η χώρα και μαζί το κάθε νοικοκυριό, έχει μεγάλη αξία.
Οι χώροι του δημοτικού σχολείου γέμισαν από ρούχα και τρόφιμα που συγκεντρώθηκαν για να δοθούν στους πρόσφυγες…
Και με τον δικό τους τρόπο, προσπαθούν να έχουν την μεγαλύτερη δυνατή επικοινωνία.
Εκείνοι δεν γνωρίζουν ελληνικά και οι ντόπιοι δεν μπορούν να καταλάβουν την γλώσσα τους…
Παρόλα αυτά, σε καταστήματα του χωριού, τοποθετήθηκαν οι πρώτες πινακίδες στην αραβική γλώσσα..
Έτσι δίνουν χρήσιμες πληροφορίες για το ωράριο λειτουργίας αλλά και γα τα είδη που μπορούν να βρουν…
Τώρα πως κατάφεραν οι κάτοικοι των Δολιανών και έγραψαν στην αραβική είναι το δικό τους μυστικό!
{jathumbnail off}
