Πίσω από κάθε πρόσωπο μία διαφορετική ιστορία… Μέσα σε κάθε βλέμμα η απόγνωση και η ελπίδα μαζί.. Έφυγαν από τον τόπο τους, αφήνοντας πίσω τα πάντα. Τα σπίτια, την περιουσία, τη ζωή τους..
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Άλλωστε δεν υπάρχει άνθρωπος, που αφήνει με ευκολία την πατρίδα του!
Κάθε πρόσφυγας μια ιστορία, από αυτές που γράφει η ζωή. Όταν δείχνει το πιο σκληρό πρόσωπο, αυτό του πολέμου!
Σύντομες ιστορίες ανθρώπων που έφτασαν στα Δολιανά και θα ζήσουν για κάποιο διάστημα, στον δικό μας τόπο, καταγράψαμε με την πολύτιμη βοήθεια του καθηγητή πυρηνικής ιατρικής Αλ Μπουχαραλί Τζιχάντ..
Όλοι καταλήγουν με τις ίδιες φράσεις.. «Ευχαριστούμε την Ελλάδα, ευχαριστούμε όλους τους Έλληνες». Το λένε με λόγια, με εκφράσεις, με τα μάτια και με την ψυχή τους! Και σε αυτές τις δύσκολες ώρες που περνά η Ελλάδα, το «ευχαριστώ» έρχεται σαν ευλογία!
Έφυγε από την Συρία.. Προορισμός του είναι η Γερμανία. Εκεί βρίσκονται τα δυο του αδέλφια. Θέλει να πάει κοντά τους «για να μπορέσει έτσι η οικογένεια να ανταμώσει και πάλι».
Πέρασε αρκετές μέρες στην Τουρκία και οι εμπειρίες που μεταφέρει είναι σοκαριστικές.
Τους έβαλαν σε έναν στρατόπεδο.. «Ο ένας πάνω στον άλλο. Τους άνοιγαν κάθε τέσσερις ώρες για να πάνε στην τουαλέτα. Δεν ξέρει ακριβώς σε ποια περιοχή.. «Από κει όμως, από το στρατόπεδο εκείνο, έφευγαν συνεχώς πύραυλοι».
Έμειναν εκεί επτά μέρες και μετά τους μετέφεραν σε άλλο στρατόπεδο, με ακόμη χειρότερες συνθήκες. Κόλαση, το αποκαλεί, με συμπεριφορά απάνθρωπη!
Στη συνέχεια τους έβαλαν σε λεωφορεία και τους μετέφεραν στα παράλια, κοντά στη Σμύρνη.
Έμειναν άλλες επτά μέρες εκεί κι αφού πλήρωσαν από 900 ευρώ, επιβιβάστηκαν σε βάρκες… Μετά από την περιπέτεια αυτή κατέληξε στη Χίο κι από κει στα Δολιανά.
«Όπου κι αν βρεθώ για τη συνέχεια η Συρία θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Είναι η πατρίδα μας»!
Οι πρόσφυγες περιγράφουν ο ένας μετά τον άλλο την κόλαση της Τουρκίας. Ο Αλ Μπουχαραλί Τζιχάντ μεταφράζει από τα αραβικά στα ελληνικά και από τα ελληνικά στα αραβικά..
Υπάρχουν και στιγμές όπου δεν χρειάζεται μετάφραση… Η λέξη Τουρκία είναι κατανοητή.. Και δίπλα η λέξη κόλαση. Η οργή που ακόμη ξεχειλίζει για τις μαρτυρικές συνθήκες που βίωσαν.
Όπως λέει, ένας άλλος πρόσφυγας, για μέρες είχε χάσει την φωνή του. Χρειάστηκε να ουρλιάζει στα στρατόπεδα της γείτονος, αλλά κανένας δεν συγκινήθηκε.
Φτάνοντας στην Ελλάδα βρήκε ανθρώπινες συνθήκες, περιποίηση, ιατρική φροντίδα. «Αισθάνθηκα και πάλι άνθρωπος»!
Ένας πιο ηλικιωμένος, δεν θα ξεχάσει ποτέ τον εφιάλτη. Όχι αυτόν του πολέμου, αλλά των τουρκικών στρατοπέδων. Ξεσπάει.. «Δεν είναι άνθρωποι αυτοί..»…
Και μετά.. «Σας ευχαριστούμε.. Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό για όσα κάνει για μας»!
– Ευχαριστούμε τον Αλ Μπουχαραλί Τζιχάντ, που συνέβαλε καθοριστικά για να καταγράψουμε τις συγκλονιστικές μαρτυρίες.
{jathumbnail off}
