Το 1994, όταν στα Βαλκάνια, κυριαρχούσε το θέμα των μειονοτήτων, η Αλβανική Κυβέρνηση, προχώρησε στη σύλληψη έξι ηγετικών στελεχών της Ομόνοιας, της οργάνωσης που εκπροσωπούσε την Ελληνική Μειονότητα.
Το διάστημα αυτό, στη γειτονική Αλβανία, το θέμα που κυριαρχεί είναι η κάθαρση και η πάταξη της διαφθοράς.
Η Κυβέρνηση των Τιράνων, για να δώσει εξετάσεις σε Ευρωπαίους αλλά κυρίως στους Αμερικάνους, προχώρησε στη σύλληψη του μειονοτικού, πρώην Υπουργού, Σπύρου Ξέρα.
Αν το 1994, η Ομόνοια μεσουρανούσε, σήμερα λάμπει δια της απουσίας της…
Το ποινικό μέρος της υπόθεσης Ξέρα, είναι σαφώς υπόθεση της δικαιοσύνης.
Όμως υπάρχει και το άλλο, το ανθρώπινο.
Γιατί ο Σπύρος Ξέρας, είναι μέλος της μειονότητας, επέλεξε να ζει με την οικογένεια του στη Δερβιτσάνη κι όχι στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή τα Γιάννινα.
Ήταν ο γνωστός, ο φίλος, για κάποιους ο συνεργάτης…
Ούτε μία λέξη λοιπόν από την Ομόνοια…
Ούτε μία λέξη για την ελληνική μειονότητα, η οποία σε όλες τις κρίσιμες στιγμές κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα των Βαλκανίων, κι ας μην προκάλεσε ποτέ πρόβλημα ειρηνικής συνύπαρξης.
Ας υποθέσουμε ότι το θέμα αυτό, για λόγους που η ίδια μπορεί να έχει, δεν ήθελε να το αγγίξει…
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι δεν βρήκε ούτε μια λέξη για τις κατεδαφίσεις στη Χειμάρα,
Καμία αντίδραση όταν ο πρωθυπουργός Ράμα, αποκάλεσε αγά του Νότου, βουλευτή του κόμματός του, ο οποίος μάλιστα πάει κι έρχεται στην Ελλάδα, παριστάνοντας τον Αλβανό μεγαλοπαράγοντα!
Ποια Ομόνοια λοιπόν;
Φαίνεται ότι ο ρόλος της εξαντλείται πλέον σε life style φωτογραφήσεις, σε κοπές πίτας, επετειακές γιορτές και χοροεσπερίδες…
Όσο για τη μειονότητα…
Αυτή φαίνεται ότι είναι καταδικασμένη να δίνει τον δικό της αγώνα, με όσες αντοχές έχει και να ανεβαίνει τον δικό της γολγοθά.
{jathumbnail off}
