Η γερμανική κεντρική τράπεζα υποστηρίζει ότι ένας φόρος επί του πλούτου (καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές, ακίνητα και γενικώς όλη την περιουσία) σε κράτη που αδυνατούν να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους, «ευθυγραμμίζεται με την αρχή της εθνικής ευθύνης, σύμφωνα με την οποία οι φορολογούμενοι είναι υπεύθυνοι για τις υποχρεώσεις της κυβέρνησής τους πριν απαιτηθεί η αλληλεγγύη άλλων κρατών».
Η γερμανική πρόταση δεν προέκυψε από το… πουθενά, καθώς αντίστοιχες ιδέες έχουν καταθέσει στο παρελθόν επιφανείς Γερμανοί οικονομολόγοι καθώς και το ΔΝΤ.
Ο Πίτερ Μπόφινγκερ, οικονομικός σύμβουλος της Καγκελαρίας, σε συνέντευξή του στο Spiegel υποστήριξε ότι ένας φόρος επί των περιουσιών θα μπορούσε να είναι υποκατάστατο του «κουρέματος καταθέσεων». Αντί, δηλαδή, να «κουρευτούν» οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, θα μπορούσαν να φορολογηθούν οι μεγάλες περιουσίες.
Τον Οκτώβριο το ΔΝΤ είχε μελετήσει μια παρόμοια πρόταση, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι για τη μείωση του χρέους για 15 χώρες της Ευρωζώνης στα επίπεδα του 2007 θα απαιτούνταν μια έκτακτη φορολόγηση 10% στα νοικοκυριά με θετικό καθαρό πλούτο.
Το Ινστιτούτο Οικονομικών Αναλύσεων της Γερμανίας υπολόγιζε το 2012 ότι ένας έκτακτος φόρος ύψους 10% θα απέφερε στα γερμανικά δημόσια ταμεία περί τα 230 δισ. ευρώ.
