ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ
Έχει συμπληρώσει δύο αιώνες ζωής… Ακολούθησε τους ρυθμούς των εποχών. Και τώρα είναι πια προσαρμοσμένο στις σύγχρονες καταναλωτικές ανάγκες.
Ο Λάμποβος, αποτελεί το παλιότερο παζάρι της Ηπείρου και φέτος κατάφερε να κάνει την καρδιά της Ηπείρου να χτυπά στην Παραμυθιά.
Αν κάτι το κάνει πραγματικά να ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι διατηρεί στοιχεία της ιστορίας του. Έχει ένα άρωμα παράδοσης.
Κι αυτό πρόβαλλε φέτος, με ιδιαίτερη επιτυχία ο Δήμος Σουλίου. Κατάφερε να ενώσει την παράδοση και την ιστορία του τόπου με την σημερινή εποχή και έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται για τη διοργάνωση και την επιτυχία.
Το παζάρι ξεκίνησε τον 19ο αιώνα. Κυρίως ως ζωοπανήγυρη. Οι δυσκολίες των εποχών, μπορεί να είχαν αποτρέψει κάποιες φορές την διοργάνωση, όμως τον τελευταίο αιώνα διεξάγεται ανελλιπώς.
Μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες η ζωοπανήγυρη αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του. Ήταν τότε που τα άλογα κατεξοχήν, τα μουλάρια αλλά κι άλλα ζώα, άλλαζαν χέρια. Έδιναν σε οικογένειες το εισόδημα, πολλές φορές για μια ολόκληρη χρονιά.
Σήμερα, στο καλαίσθητο περίπτερο του Δήμου Σουλίου, έξι Παραμυθιώτισσες, ντυμένες με την παραδοσιακή στολή, άφησαν το ΚΑΠΗ κι ήρθαν να κεράσουν τους επισκέπτες. Τσίπουρο, τυριά της περιοχής και φρέσκο ψωμί…
Στο διάλειμμα που κάνουν, έχουν να πουν ιστορίες αλλά και ποιήματα εμπνευσμένα από τη σκληρή ζωή της υπαίθρου.
«Εμένα ο παππούς μου, πήγαινε τα μαντάτα από το Σούλι στα Γιάννινα…» λέει η μία κι εκεί συνειδητοποιείς ότι σ’ αυτόν τον τόπο, πριν από έναν αιώνα, κατοικούσαν οι Οθωμανοί…
«Έφερναν κυρίως ζώα. Άλογα… Και κόσμος πολύς», έτσι θυμούνται το παζάρι… «Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν χαλιά και κουβέρτες. Έφερναν φλοκάτες κι άλλα υφαντά».
«Κι εμείς, τα κορίτσια, περιμέναμε τις μέρες του παζαριού, περιμέναμε το πανηγύρι, για να βγούμε από το σπίτι και να χορέψουμε»…
Είναι οι μικρές ιστορίες που αφηγούνται η Φωτεινή Δρίμτζα, η Αρτεμισία Καλογήρου, η Παναγιώτα Γεωργίου, η Ελένη Βαρβέρη, η Πανωραία Τάσση και η Αργυρώ Τάχια…
Ένα μικρό ταξίδι στις μνήμες και τις θύμησες.
Το διάλλειμα τελείωσε και πάλι στα κεράσματα. Ντόπιο τσίπουρο από τους παραγωγούς της περιοχής, νόστιμα τυριά από τα παραδοσιακά τυροκομεία και φρέσκο, ζυμωτό ψωμί από τους φούρνους της Παραμυθιάς.
Τη μια βδομάδα του παζαριού, στην Παραμυθιά συναντιέται πραγματικά ολόκληρη η Ήπειρος. Ένα ατελείωτο ποτάμι από κόσμο, που κατακλύζει το παζάρι και δίνει ζωή στην ορεινή κωμόπολη, λίγο πριν μπει στο βαρύ χειμώνα.
Για όσο διάστημα διαρκεί το παζάρι, μένει ανοιχτός ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Δονάτου, όπου φυλάσσεται και τμήμα από το σκήνωμα του Αγίου καθώς και όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι της περιοχής. Είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας που είχε ο Δήμος με την Μητρόπολη και την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
«Το παζάρι είναι τόνωση για το δήμο αλλά και για την πόλη και την τοπική αγορά. Εμείς προσπαθούμε, με παράλληλες εκδηλώσεις που οργανώνουμε να προβάλλουμε τα στοιχεία της φύσης, της παράδοσης, του πολιτισμού και της ιστορίας», σημειώνει η δήμαρχος Σουλίου Σταυρούλα Μπραίμη.
Είναι μία διοργάνωση που την αγαπά η τοπική κοινωνία και την αγκαλιάζει ολόκληρη η Ήπειρος. «Το Λάμποβο είναι το παλιότερο παζάρι και θέλουμε να διατηρεί στοιχεία της παράδοσής του. Έτσι οργανώνουμε κι εκδηλώσεις μέσα στο χώρο του παζαριού» τονίζει η κ. Μπραίμη ενώ είναι εύκολο για τον κάθε επισκέπτη να καταλάβει ότι το παζάρι αναπτύσσεται κυριολεκτικά μέσα στην πόλη, αποτελεί πλέον ένα κομμάτι της.
Ο Λάμποβος είναι ένα πανηγύρι. Μουσικές, αρώματα ανακατεμένα, κάθε λογής αντικείμενο για το νοικοκυριό…
Όταν τελειώσει η ζωή μπαίνει πια στους ρυθμούς του χειμώνα. Αλλά εδώ, στα ψηλά βουνά της Παραμυθιάς και του Σουλίου, ήξεραν πάντα τα δύσκολα. Ζούσαν στα δύσκολα.
{jathumbnail off}
