Μια φορά κι έναν καιρό, στα παιδικά μας χρόνια, όσοι ήμασταν τυχεροί και είχαμε χωριό, γιαγιά και παππού, προσπαθούσαμε με διάφορες δικαιολογίες να αποφύγουμε το – πρωί κι απόγευμα – φρέσκο γάλα που με το ζόρι μας επέβαλλαν να φάμε!
Και να σου τα “φάε παιδάκι μου, φρέσκο γαλατάκι να ψηλώσεις”…
Βέβαια η γιαγιά, καλή της ώρα, όταν έλεγε φρέσκο γαλατάκι εννούσε της ώρας… ούτε καν ημέρας…
Τώρα βέβαια, οι καιροί άλλαξαν και η… φρεσκάδα δεν είναι θέμα της φύσης αλλά του εκάστοτε υπουργού, του ΟΟΣΑ, των οικονομικών συμφερόντων κάποιων βιομηχανιών γαλακτοκομικών…
Κι έτσι κάποιοι – για το καλό μας – θέλουν να μας επιβάλλουν “φρέσκο” γάλα 10 ημερών, το οποίο θα πληρώνουμε για φρέσκο και θα πίνουμε… μπαγιάτικο! Και προσπαθούν να μας πείσουν πως αυτό θα συμβεί για να έχει όφελος ο καταναλωτής…
Η γιαγιά μου, καλή της ώρα, αυτό δεν θα το έλεγε ούτε καν γάλα… Γκίζα θα το έλεγε!
