Περίπου διακόσιοι φοιτητές είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τα Γιάννινα. Στην ουσία να εγκαταλείψουν το όνειρό τους.. Να εγκαταλείψουν το Πανεπιστήμιο, τις σπουδές τους, όσα με κόπο και με στερήσεις πέτυχαν.
Είναι τα παιδιά των δεκαοκτώ ετών που δεν μπορούν να σπουδάσουν. Όχι γιατί το επέλεξαν, αλλά γιατί οι οικογένειές τους αδυνατούν να καλύψουν τα έξοδα για την διαμονή τους στην πόλη.
Είναι τα παιδιά των δεκαοκτώ ετών, που πέτυχαν σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια της χώρας.. Τα παιδιά που τώρα θα’ πρεπε να ονειρεύονται, να σχεδιάζουν το μέλλον τους, να οραματίζονται τη ζωή ως μελλοντικοί επιστήμονες!
Κι όμως..
Πριν καλά καλά ξεκινήσουν την ζωή τους ως ακαδημαϊκοί πολίτες είναι αντιμέτωποι με δυσκολίες που έφερε η οικονομική κρίση..Και σίγουρα αυτά τα παιδιά, δεν φέρουν καμιά ευθύνη για τα δεινά του τόπου..
Αλλά είναι αυτά που κινδυνεύουν να χάσουν όλα όσα πέτυχαν.
Το Πανεπιστήμιο είναι ένα κομμάτι της πόλης των Ιωαννίνων. Το πιο δυναμικό, το πιο ζωντανό κι αυτό που συχνά όλους μας κάνει περήφανους.
Ένα κομμάτι της πόλης είναι κι αυτά τα παιδιά που μένουν άστεγα…
Η ανταπόκριση των ξενοδοχείων στην πρόσκληση του Πανεπιστημίου (το οποίο σημειωτέον πληρώνει και χωρίς χρονικές καθυστερήσεις) ήταν πολύ μικρή… Απομένει να λήξει και η δεύτερη πρόσκληση και μαζί η έκκληση όλων να βρεθεί λύση…
Μία πόλη 120 χιλιάδων κατοίκων, που θέλει να περηφανεύεται για τον πολιτισμό της, για την παράδοση στα γράμματα και την ιστορία της, έχει καθήκον να διαφυλάξει το όνειρο των 200 φοιτητών…
Δεν μπορεί να τους γυρίσει την πλάτη…
Είναι μια καλή ευκαιρία να δείξει η κοινωνία ότι μπορεί να κάνει αυτό που αδυνατεί το κράτος. Για τα παιδιά!
{jathumbnail off}
