Σε ένα τοπίο που μαγεύει και συνάμα κάνει τον άνθρωπο να νιώθει μικρός κι ασήμαντος, ό,τι έχει απομείνει από το χωριό της Ζέρμας… Ένα μικρό κομμάτι των Μαστοροχωρίων, ένα μικρό κομμάτι από πέτρες κι αναμνήσεις!
Είναι η Ζέρμα… Ένα χωριό φάντασμα.
Ο τόπος που οι κάτοικοί του, υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν πριν τέσσερις δεκαετίες περίπου, απειλούμενοι από τις κατολισθήσεις…
Άφησαν πίσω τα σπίτια, το σχολείο, τις βρύσες, την πλατεία, ένα κομμάτι της ζωής τους.
Και η Ζέρμα βούλιαξε στη σιωπή… Ο χρόνος μπορεί να μαλάκωσε τις μνήμες των ανθρώπων, όμως ρήμαξε όσα εκείνος δημιούργησε.
Οι κάτοικοι της Ζέρμας μετακινήθηκε λίγα χιλιόμετρα και δημιούργησαν το νέο τους χωριό την Πλαγιά.
Η καρδιά τους όμως έμεινε πίσω, και συχνά επιστρέφουν εκεί.. Άλλοι για να θυμηθούν, για να νοσταλγήσουν, να χαμογελάσουν. Ένα προσκύνημα ψυχής.
Μπορεί να αγγίξουν τις πέτρες, να μιλήσουν με τα δέντρα, να αναρωτηθούν και να ονειρευτούν.
Πατρίδα του οπλαρχηγού Γιαννούλη Ζέρμα, το χωριό υπήρξε ένα μικρό κέντρο αγιογραφίας.
Πατρίδα μαστόρων και η Ζέρμα, το μαρτυρούν ακόμη και σήμερα τα χαλάσματα.
Σε μικρή απόσταση η ιστορική, ομώνυμη, Μονή.
Και το γεφύρι της Ζέρμας, Σήμα κατατεθέν στον Σαραντάπορο, ένα από τα λίγα πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου, θεμελιωμένο το 1747.
Στέκει εκεί, γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον…
{jathumbnail off}
