Η Βίτσα, χωριό του Κεντρικού Ζαγορίου, χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός, με ιδιαίτερο ιστορικό, αρχιτεκτονικό και οικολογικό ενδιαφέρον, είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά χωριά του Ζαγορίου, περιοχή μοναδική στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη για την ιστορία, τον πολιτισμό και τη φύση της. Βρίσκεται σε απόσταση 36 χιλιομέτρων από την πόλη των Ιωαννίνων, πάνω στον οδικό άξονα του Κεντρικού Ζαγορίου, στα όρια του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου και στην αρχή της περίφημης χαράδρας του Βίκου.
Στη θέση Γενίτσαρη, ανάμεσα στις κοινοτικές περιοχές Βίτσας και Μονοδενδρίου, υπάρχουν τα ερείπια ενός από τους αρχαιότερους Μολοσσικούς οικισμούς από την εποχή των γεωμετρικών και αρχαϊκών χρόνων (8ος – 4ος αι. π.Χ.). Περιλαμβάνει τα ερείπια σπιτιών και νεκροταφείου. Οι ανασκαφές στη θέση Γενίτσαρη άρχισαν από το 1965.
Στον οικισμό βρέθηκαν λείψανα σπιτιών από τους γεωμετρικούς μέχρι τους κλασικούς χρόνους. Με βάση τα ευρήματα και κυρίως τα εισηγμένα τροχήλατα αρχεία, τεκμηριώνεται η θεωρία ότι ο οικισμός της Βίτσας ήταν θερινή διαμονή νομάδων κτηνοτρόφων, οι οποίοι το χειμώνα μετακινούνταν στα παράλια όπου και αντάλασσαν τα προϊοντα τους με τους άλλους λαούς. Το οριστικό τέλος του οικισμού επήλθε στα μέσα του 2ου μισού του 4ου αιώνα π.Χ., όταν καταστράφηκε από πυρκαγιά. Ο χώρος είναι πάντα ανοιχτός για το κοινό και η είσοδος ελεύθερη.
