Την δεκαετία του 2000, όταν μιλούσαμε για διαχείριση απορριμμάτων, η Ήπειρος αποτελούσε ένα από τα χειρότερα παραδείγματα σε πανελλαδικό επίπεδο. Ήταν η εποχή όπου τα σκουπίδια κατέληγαν στη χωματερή της Δουρούτης, πάνω από το Πανεπιστήμιο και το πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
Με την λειτουργία των ΧΥΤΑ έγινε ένα πρώτο αλλά πολύ μεγάλο βήμα ώστε να μπει η περιοχή στο δρόμο της ορθολογικής διαχείρισης απορριμμάτων.
Ορθολογική είναι η διαχείριση, όσο για το σύγχρονη που ακούγεται πολύ τελευταία, θα πρέπει να του δώσουν περιεχόμενο, όσοι χρησιμοποιούν τον όρο.
Σταδιακά η Ήπειρος μετατράπηκε σε ένα καλό παράδειγμα. Λειτούργησε το εργοστάσιο, έκλεισαν οι χωματερές, αποκαταστάθηκαν.
Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο αντί να γίνουν βήματα προς τα μπρος, η Ήπειρος επιστρέφει στο παρελθόν..
Η λειτουργία του ΦΟΔΣΑ ξεκίνησε σε βαρύ κλίμα. Η ευθύνη του Προέδρου είναι ότι δεν σταμάτησε έγκαιρα και ουσιαστικά όσους επιχείρησαν να ανοίξουν μέτωπο «βορείων και νοτίων» στην Ήπειρο. Σε έναν τόπο τόσο μικρό όπου βορά και νότο τους χωρίζει μιας ώρας δρόμος..
Από κει και πέρα ο ΦΟΔΣΑ μπήκε σε έναν φαύλο κύκλο με την Περιφέρεια. Από την περίοδο της αρμονικής συνεργασίας πέρασε στην περίοδο μιας άγονης αντιπαράθεσης που κλιμακώνεται.
Οι κάτοικοι της Ηπείρου αδυνατούν να αντιληφθούν τους λόγους που έχουν οδηγήσει στην σύγκρουση αυτή. Είναι οι εγωισμοί, είναι τα συμφέρονται ή συμβαίνει και κάτι άλλο..
Η σύγκρουση φαίνεται ότι θα έχει συνέχεια στα δικαστήρια μετά την τελευταία απόφαση που έλαβε το Διοικητικό Συμβούλιο του Αναγκαστικού Συνδέσμου.
Η διαχείριση των απορριμμάτων στην Ήπειρο έχει εισέλθει σε μία περίοδο περιπέτειας. Κι όλα αυτά όταν το κόστος είναι μεγάλο για τους πολίτες και δεν έχει ακουστεί ούτε μία πρόταση για τρόπους μείωσής του.
Κι αν υπήρχε τέτοια σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον.
