Γράφει: Πέτρος Κατσάκος
«Δίπλα στο σπίτι του παππού στο Μαρούσι είχαμε ένα μικρό κτήμα όπου ο πατέρας φύτευε ντομάτες και πατάτες για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε στα χρόνια της κατοχής. Ο παππούς είχε ήδη πεθάνει από τις 25 Μαρτίου του 1940 και δεν είχε προλάβει να δει τους Γερμανούς στην Αθήνα. Θυμάμαι σαν τώρα τον πατέρα να τυλίγει σε κερωμένα χαρτιά τα μετάλλια και τα κύπελλα του παππού και να τα θάβει κάτω από τις ντοματιές για να σώσει από την αρπακτική μανία των κατακτητών».
Η φωνή του Σπύρου Λούη, ο εγγονού του θρυλικού μαραθωνοδρόμου σχεδόν τρέμει καθώς ακούγεται από τη γραμμή του τηλεφώνου και διηγείται στο protothema.gr την ιστορία του ασημένιου κυπέλλου που το 1896 σήκωσε ο παππούς του μέσα στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας.
«Είναι ένα ιστορικό κειμήλιο που πέρασε από γενιά σε γενιά στην οικογένειά μας, μα τώρα δυστυχώς η ανάγκη με υποχρεώνει να το αποχωριστώ» εξομολογείται ο απόγονος του χρυσού ολυμπιονίκη που πριν λίγους μήνες αποφάσισε να παραχωρήσει το κύπελλο στον αγγλικό οίκο δημοπρασιών Κρίστι. Σύμφωνα με χθεσινό τηλεγράφημα του πρακτορείου Ρόιτερ, το κύπελλο, η αξία του οποίου εκτιμάται στις 120.000 με 160.000 λίρες θα δημοπρατηθεί στις 18 Απριλίου, τρεις μήνες πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες στην ίδια δημοπρασία που θα λάβει εορταστικό χαρακτήρα από τον διάσημο βρετανικό οίκο, θα περιλαμβάνονται επίσης πρωτότυπες αφίσες και δάδες από προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το πραγματικό στολίδι όμως της δημοπρασίας δεν θα είναι άλλο από το κύπελλο που κατασκευάστηκε το 1894 στο Παρίσι από τον Γάλλο φιλόλογο και εμπνευστή της ιδέας του αγωνίσματος του Μαραθωνίου δρόμου Μισέλ Μπρεάλ.
«Τίποτε δεν χάθηκε» λέει ο Σπύρος Λούης λίγες ημέρες πριν την διεξαγωγή της δημοπρασίας στο Λονδίνο « αν πραγματικά κάποιοι θέλουν το κύπελλο να μείνει στην Ελλάδα δεν έχουν παρά να το διεκδικήσουν στις 18 Απριλίου». Ο ίδιος αποφεύγει παρά τις ερωτήσεις να μιλήσει για την ανάγκη που τον οδήγησε να παραδώσει το ιστορικό κειμήλιο στον οίκο Κρίστι. Η οικονομική κρίση όμως που σαρώνει τη χώρα κάνει τις απαντήσεις περιττές. Όλοι καταλαβαίνουν πια. Αυτό όμως που μοιάζει ανεξήγητο είναι η αδιαφορία της Πολιτείας στις προσπάθειες που εδώ και χρόνια κάποιοι άνθρωποι κατέβαλαν ώστε το κύπελλο του Σπύρου Λούη να μπει στις προθήκες ενός ελληνικού μουσείου.
«Δεν μπορώ να ξεχάσω τις προσπάθειες και τους αγώνες που έχει δώσει ο πρώην δήμαρχος Μαραθώνα Σπύρος Ζαγάρης για να πείσει τόσο την κυρία Γκερέκου όσο και τον κύριο Γερουλάνο να μεριμνήσουν ώστε το κύπελλο του παππού μου να μπει στο Μουσείο του Μαραθωνίου» λέει στο protothema.gr ο 72χρονος σήμερα εγγονός του χρυσού ολυμπιονίκη του 1896.
Οι προσπάθειες των τελευταίων τριών χρόνων έπεσαν στο κενό και τώρα το ιστορικό κύπελλο κινδυνεύει να βρεθεί σε «ξένα» χέρια και μακριά από την πατρίδα του, αφού δεν κατάφερε να βρεθεί ούτε μια επιχορήγηση για αυτό το μοναδικό κειμήλιο.
Συνταξιούχος του ΙΚΑ και πατέρας δύο παιδιών ο Σπύρος Λούης περιγράφει το κύπελλο που εδώ και μήνες βρίσκεται στο Λονδίνο «είναι ασημένιο, το ανάγλυφο σκάλισμά του απεικονίζει το έλος του Μαραθώνα και επάνω γράφει Μαραθώνιον Άθλον έδωκεν Μιχαήλ Μπρεάλ – Ολυμπιακοί Αγώνες 1896».
Ο Γάλλος φιλόλογος, Μισέλ Μπρεάλ, είχε εμπνευστεί την σχεδίαση του κυπέλλου από την ιστορία του Φειδιππίδη, του ημεροδρόμου που κάλυψε τη διαδρομή από το Μαραθώνα στην Αθήνα, για να μεταφέρει την είδηση της νίκης επί των Περσών το 490 π.Χ.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή διαθέτει στο Ολυμπιακό μουσείο της Λοζάνης ακριβές αντίγραφο του κυπέλλου και όπως εξήγησαν οι υπεύθυνοι του οίκου Κρίστι , η επαφή με την οικογένεια του χρυσού Μαραθωνοδρόμου είχε γίνει αρκετά χρόνια πριν, αλλά η σωστή στιγμή πώλησης του κυπέλλου έφθασε τώρα, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο στη Βρετανία.
