Ένας από τους πιο συγκινητικούς αποχαιρετισμούς στον δήμαρχο Ιωαννίνων Μωυσή Ελισάφ ήταν αυτός από τον Καθηγητή Παθολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Χαράλαμπο Μηλιώνη.
Ήταν ο αποχαιρετισμός στον δάσκαλο εκ μέρους των καθηγητών, των γιατρών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, των ανθρώπων που για χρόνια βρέθηκαν πλάι- πλάι.
“Αγαπημένε μας Δάσκαλε, σε μένα ήρθε η τιμή και το χρέος να πάρω το λόγο εξ’ ονόματος των μαθητών σου, των πνευματικών σου παιδιών που σε ακολούθησαν στον ανηφορικό δρόμο που μας οδηγείς.
Εμείς οι μαθητές σου, που αν στους γονείς μας χρωστάμε το «ζην», στο δάσκαλό μας Μωυσή Ελισάφ, χρωστάμε το «ευ ζην».
Βαρύ και ευμέγεθες το αποτύπωμά σου στην κοινωνική, την πολιτική, την πολιτιστική και την επιστημονική ζωή του τόπου μας.
Για μας είσαι η γέφυρα που ενώνει τα χάσματα σε μόνο μια κατεύθυνση… μπροστά.
Μεγάλη η κληρονομιά και το χρέος που μας αφήνεις και σε ευγνωμονούμε ισόβια.
Εμείς οι μαθητές σου που, με το λόγο και το παράδειγμα, μας έδειξες τους δρόμους της ιατρικής επιστήμης, μας ενέπνευσες στην έρευνα και μας άνοιξες τις πόρτες της συνεργασίας.
Πολύτιμη η κληρονομιά που μας αφήνεις.
Μεγάλος ο πόνος και η θλίψη που μας αφήνεις.
Μεγάλο το χρέος που μας αφήνεις να υπηρετούμε τον άνθρωπο και την επιστήμη.
Δανείζομαι και αλλάζω τα λόγια του αγαπημένου σου ποιητή από τον τόπο μας για να σου πω με πόνο:
«Δάσκαλε, εσύ δεν θα πεθάνεις. Η φλόγα της ψυχής σου μας ζεσταίνει και μας οδηγεί. Πεθαίνουν οι δάσκαλοι; Όχι, δεν πεθαίνουν!».
Σ’ αγαπάμε και σε τιμούμε δάσκαλε.”
