Εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Πρέβεζας η προμελέτη Περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου “Μελέτη ΄Έργων Συλλογής, Μεταφοράς, και Επεξεργασίας Λυμάτων Δήμου Ζαλόγγου”. Από τις τέσσερις λύσεις για τον αποδέκτη του νέου βιολογικού καθαρισμού επεξεργασίας λυμάτων των οικισμών της παραλιακής ζώνης, από την Λούτσα Δήμου Πάργας μέχρι το Κανάλι και τη Ν. Σαμψούντα, επιλέχθηκε η διάθεση στη θάλασσα στην περιοχή Καστροσυκιάς μεταξύ «Αρτολίθια» και «Λεύκας», κάτω από την μονή Αγίας Πελαγίας.
Στην πιό καθαρή και παρθένα περιοχή της παραθαλάσσιας ζώνης. Σχεδιάζεται λοιπόν νέος Βιολογικός καθαρισμός των οικισμών με καταγεγραμμένους 4.000 κατοίκους σήμερα ( που θα γίνουν 11.400 το 2030!), των ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων της παραλιακής ζώνης, σε υπερβολικά μεγάλη έκταση (1.214 εκτάρια) και γραμμική ανάπτυξη 20km, με πολύ μεγάλο κόστος (28 εκατ. ευρώ).
Με συνοπτικές διαδικασίες απορρίφτηκε η διάθεση στο έδαφος, η χρήση για πότισμα και δεν εξετάστηκε η μεταφορά των επεξεργασμένων λυμάτων στον βιολογικό Πρέβεζας. Άλλη μια απόφαση χωρίς κατ΄ ουσίαν διαβούλευση με τους φορείς και τους πολίτες, προσφορά στον τουρισμό της περιοχής, την “βαριά βιομηχανία της Ελλάδας”, όπως τα τελευταία χρόνια τονίζουν “στα λόγια” οι πολιτικοί μας, αλλά ξεχνούν στην πράξη.
Δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά!
● Στις καθαρές θάλασσές μας δεν ποντάρουμε για την ανάπτυξη;
● Ποιος θα εγγυηθεί για την ποιότητα των αποβλήτων αυτών στη θάλασσα; Και αν αυτά δεν είναι επιτρεπτώς καθαρά, που θα οδηγούνται;
● Υπάρχει κάποια πόλη στη ζώνη αυτή που ρίχνει ανεπεξέργαστα απόβλητα στη θάλασσα και απαιτείται επεξεργασία;
● Υπάρχει ρύπανση στη θαλάσσια περιοχή που εξετάζουμε και ποιές είναι οι μετρήσεις;
●Οι αφροί που βγαίνουν στη παραλιακή ζώνη είναι προϊόν ρύπανσης ή ευτροφισμού;
● Οι γαλάζιες σημαίες που χορηγούνται δείχνουν ότι υπάρχει ρύπανση;
●Αυτά δεν είναι ερωτήματα περιβαλλοντικής μελέτης που θα έπρεπε να έχουν απαντηθεί;
Ποιός τα εξέτασε;
● Έχουν εντοπιστεί συγκεκριμένα προβλήματα ρύπανσης των θαλασσών από τα καταλύματα και τους οικισμούς, ή απλώς φτιάχνουμε ένα ακόμη υπερμέγεθες έργο για το έργο;
● Αυτό είναι το έργο που λείπει από την παραλιακή ζώνη για την ανάπτυξη της ή απαιτείται ολικός σχεδιασμός (χωροταξικός, περιβαλλοντικός, κτιριολογικός, κυκλοφοριακός) για τον εξωραϊσμό όλων των οικισμών και των συνδετήριων διαδρομών με ασφαλείς προσβάσεις, πεζόδρομους, περιπατητικές διαδρομές, πλατείες, αισθητική αποκατάσταση κτιρίων, μονοπάτια, σημάνσεις κλπ; Η Λούτσα,το Κανάλι, η Καστροσυκιά έχουν όψεις οικισμών που προσδοκούν ιδιαίτερη τουριστική ανάπτυξη ή το μόνο τους προσόν είναι η θάλασσα και ο αιγιαλός τους;
Έτσι στην παραλιακή ζώνη της Πρέβεζας θάχουμε και δεύτερο αποδέκτη λυμάτων στη θάλασσα, με νέο εργοστάσιο βιολογικού καθαρισμού, χιλιόμετρα αγωγούς λυμάτων (57.130μ) και ενεργοβόρων αντλιοστασίων λυμάτων (23).
● Σε περίπτωση διακοπής της παροχέτευσης από βλάβη στο δίκτυο ή σε αντλιοστάσιο, λόγω της γραμμικής “εν σειρά” λειτουργίας του δικτύου, θα διακόπτεται η μεταφορά των λυμάτων με τεράστια προβλήματα απόφραξης των αγωγών. Αρκεί η εφεδρεία με Η/Ζ σε κάθε αντλιοστάσιο να καλύψει τα προβλήματα λειτουργίας τόσο μεγάλου γραμμικού δικτύου;
● Τα 950 φρεάτια επίσκεψης των αγωγών λυμάτων διασκορπισμένα στην ύπαιθρο και εκτός οικισμών, ποιός θα τα αστυνομεύει από παράνομες ρίψεις επικίνδυνων και όχι μόνο βιομηχανικών αποβλήτων;
● Έχει η κοινωνία μας την ωριμότητα να υποστηρίξει και να σεβαστεί ένα τόσο μεγάλο και δύσκολο έργο; Αντιλαμβανόμαστε σε τι εγχείρημα βάζουμε όλη την παραλιακή ζώνη και την ανάπτυξη της περιοχής;
● Έχει επισκεφθεί κάποιος το εργοστάσιο του βιολογικού καθαρισμού της Πρέβεζας στη ΒΙΠΕ να δει τί αγώνας γίνεται για να μετατραπούν τα απόβλητά μας σε αβλαβές νερό; Ότι οι συχνές βλάβες των 10 αντλιοστασίων και της μονάδας, απαιτούν αυστηρή πειθαρχία και προσωπικό απόλυτα εξειδικευμένο και “παρά πόδας”;
● Σε μια έκταση 1.300 εκταρίων (δεκαπλάσια της Πρέβεζας) και σε μια οικιστική διαδρομή 30 χιλιομέτρων ποιος έμπειρος θα παρακολουθεί τις βλάβες στα 23 “εν σειρά” αντλιοστάσια και στη νέα μονάδα ΒΚ;
● Η κατασκευή του παραπάνω έργου για τόσο μικρό πληθυσμό σε τόσο μεγάλη έκταση και με τόσο μεγάλο κόστος, μπορεί να αποτελούν προτεραιότητα για το δημόσιο συμφέρον;
● Μπορούν όλοι αυτοί οι οικισμοί, τα διάσπαρτα ξενοδοχεία, τα διάσπαρτα ενοικιαζόμενα δωμάτια (1.700 κλίνες) και η διάσπαρτη Β΄κατοικία να αποτελέσουν ενιαία οικιστική ενότητα;
Στην Πρέβεζα, ένα τόσο μεγάλο έργο ήταν αναγκαιότητα γιατί ήταν συμπαγές και είχε παλαιό δίκτυο αποχέτευσης με σύνδεση κατευθείαν στη θάλασσα. Τα χωριά δεν έχουν τίποτε. Αλλά και στην Πρέβεζα η επιλογή του αποδέκτη στο “Καλαμίτσι” ακόμα μας στοιχειώνει! Ένα λάθος λοιπόν, δύο λάθη; Παρότι δεν μας αναγκάζει καμιά νομοθεσία. Παρότι για οικισμούς κάτω από 2.000 κατοίκους (όπως είναι όλα αυτά τα χωριά) θα μπορούσαν να λειτουργούν μικρές compact μονάδες επεξεργασίας λυμάτων με διάθεση στο έδαφος. Η διάθεση στο έδαφος απορρίπτεται σχεδόν ασχολίαστα, με την αιτιολογία ότι “…θα χρειαστούν μεγάλες εκτάσεις (πόσες;) που δεν είναι διαθέσιμες, λόγω του χαρακτήρα της υπό μελέτη περιοχής στην οποία το μεγαλύτερο μέρος των εκτάσεων αξιοποιούνται για τουριστικές δραστηριότητες και καλλιέργειες”.
Και λοιπόν, τι σημαίνει αυτό; Ότι στη στεριά τα επεξεργασμένα λύματα θα ενοχλούν και τα ρίχνουμε στη θάλασσα που δεν ενοχλούν;
Δεν μιλάμε φυσικά για το κόστος κατασκευής (28 εκατομμύρια ευρώ) και ετήσιας λειτουργίας του σε 583.800Ευρώ (και βάλε!), που στις σημερινές συνθήκες είναι υπερβολικό και απαγορευτικό για τα οικονομικά του Δήμου. Ούτε αναφερόμαστε στα έργα των εσωτερικών δικτύων αποχέτευσης των οικισμών που δεν περιλαμβάνονται στην μελέτη.
Δεν θα έπρεπε το έργο να εξεταστεί συνολικά με τα νέα δεδομένα; Ότι δηλαδή οι προαναφερόμενες εκτάσεις ανήκουν πλέον στον Δήμο Πρέβεζας (πλην Λούτσας) και όχι στον Δήμο Ζαλόγγου; Ότι θα μπορούσε να γίνει συνδυασμός χρήσεων με τον υπάρχοντα βιολογικό της πόλης στην ΒΙΠΕ Πρέβεζας, ώστε να αποφευχθεί ο δεύτερος αποδέκτης; Τα λύματα της Ν. Σινώπης και της Ν. Σαμψούντας, οδηγούνται και αυτά στο Ιόνιο Πέλαγος μέσω του Β.Κ., χωρίς να εξεταστεί η περίπτωση, τα λύματα να οδηγηθούν στον υπό δημοπράτηση βιολογικό του Λούρου.
Άλλο τρεις πρώην Δήμοι, άλλο ένας ενιαίος Δήμος.
Οι εναλλακτικές που εξετάστηκαν μοιάζουν τόσο πολύ μεταξύ τους σαν να πρόκειται για μια πρόταση με τέσσερις παραλλαγές. Εκφράζονται επιφυλάξεις για τη δυνατότητα υλοποίησης του έργου. Επιφυλάξεις για αναμενόμενα προβλήματα και αστοχίες στην υλοποίησή του, που μπορεί να επιφέρουν νέα υποβάθμιση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των θαλασσών μας, αλλά και μία αποτρεπτική δυναμική για τουριστικές επενδύσεις στην περιοχή. Πιό πολύ όμως πονάει η βιαστική αντιμετώπιση των έργων ανάπτυξης και υποδομής και η γενική έλλειψη προτεραιοτήτων. Εκτός και πρόκειται για μια ακόμη μελετητική υπερβολή έργων χωρίς αντίκρυσμα, που σχεδιάζονται για να μη γίνουν. Δυστυχώς έχει χαθεί το μέτρο, θεωρούμε το “πιο πολύ” σαν “πιο καλό” ενώ λείπει από την ανάπτυξη, η ολιστική θεώρηση και ο σχεδιασμός. Το «μερικό» κυριαρχεί στο «όλον»! Απαιτείται όντως επανεξέταση! Οι θάλασσές μας είναι ο καθρέπτης μας και δεν πρέπει να γίνουν η χαβούζα μας!!!
ΥΓ: Ελπίζω όταν λέμε “ανάπτυξη του τουρισμού” να μην εννοούμε “Πωλούνται παραθαλάσσια οικόπεδα με φως, νερό, τηλέφωνο και σύνδεση με βιολογικό καθαρισμό”!!!
Σπύρος Κανιώρης
