Στην Άρτα παράγεται μία από τις καλύτερες ποικιλίες πορτοκαλιού στη χώρα. Είναι και επώνυμο, είναι και ποιοτικό. Όμως αν θελήσει κάποιος να απολαύσει έναν φυσικό χυμό θα δυσκολευτεί πολύ να βρει σε μία από τις τοπικές καφετέριες. Άγνωστο γιατί απαξιώνεται ένα τοπικό προιόν που θα’ πρεπε να προβάλλεται και να στηρίζεται με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία.
Το διάστημα αυτό τα πορτοκάλια σαπίζουν στα χωράφια και οι παραγωγοί ζουν την δική τους αγωνία για την επόμενη μέρα.
Και ενώ σε όλη την Ελλάδα ένα πρωτοφανές κίνημα «από το χωράφι στην κατανάλωση» ενισχύεται και δυναμώνει με εντυπωσιακά αποτελέσματα, στην Άρτα δεν κουνιέται φύλο!
Με ελάχιστα μέσα αλλά με βούληση και διάθεση, τα πορτοκάλια της Άρτας θα μπορούσαν να φτάσουν σε πολύ καλή τιμή σε πολλές περιοχές της χώρας. Με τον τρόπο αυτό οι παραγωγοί δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να βλέπουν τον κόπο τους να σαπίζει και φυσικά θα μπορούσαν να βγάλουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο.
Τα μέσα βέβαια υπάρχουν. Αυτό που λείπει είναι η βούληση. Η διάθεση για κάτι καινούριο. Καινοτόμο.
Θα αρκούσε μία πρωτοβουλία της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών για να αλλάξει η σημερινή κατάσταση. Αλλά το ενδιαφέρον του Προεδρείου της ΕΑΣ προφανώς το έχουν απορροφήσει άλλες δραστηριότητες και ενδιαφέροντα. Δεν προλαβαίνει ή δεν απλά δεν θέλει να ασχοληθεί με τα ζωτικής φύσεως θέματα.
Σε τέτοιες εποχές οι Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών οφείλουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή δυστυχώς όμως παραμένουν στην τελευταία και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να στηρίξουν έμπρακτα τους παραγωγούς.
