Μ. Τζούφη: Προβληματισμοί για τις ρυθμίσεις σε Σούλι και Ζαγόρι

Στην Ολομέλεια της Βουλής τοποθετήθηκε η βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Αριστεράς, Μερόπη Τζούφη, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Πολιτισμού, ασκώντας έντονη κριτική για την κατεύθυνση που ακολουθεί η κυβέρνηση στον τομέα του πολιτισμού. 

Όπως τόνισε, το νομοσχέδιο δεν προάγει μια συνεκτική πολιτιστική στρατηγική, αλλά αντίθετα επιταχύνει την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. «Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τον πολιτισμό όχι ως δημόσιο αγαθό, αλλά ως πεδίο οικονομικής εκμετάλλευσης, μετατρέποντας μουσεία και πολιτιστικούς οργανισμούς σε επιχειρηματικές δομές, με τους πολίτες σε ρόλο πελατών», ανέφερε χαρακτηριστικά. 

Η βουλευτής κατήγγειλε ότι το νομοσχέδιο ενισχύει τον κομματικό έλεγχο στον πολιτισμό, καθώς προβλέπει διορισμένες διοικήσεις σε μουσεία και πολιτιστικά ιδρύματα, χωρίς διαφάνεια και αξιοκρατία. Παράλληλα, επεσήμανε την αυξανόμενη εξάρτηση της χρηματοδότησης από ιδιωτικά συμφέροντα, κάτι που οδηγεί σε αποκλεισμό των λιγότερο προνομιούχων από την πολιτιστική ζωή. 

Στη συνέχεια αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες προβλέψεις του νομοσχεδίου, εκφράζοντας ανησυχία για:

• Τη Σχολή Μαρμαροτεχνίας στην Τήνο, όπου η κυβέρνηση μιλά για αναβάθμιση χωρίς να κατοχυρώνει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων.

• Το Σούλι, όπου οι ρυθμίσεις για τις αλλαγές στη χρήση γης δημιουργούν ερωτήματα για τη διαχείριση του ιστορικού χώρου και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. 

• Το Ζαγόρι, όπου η επιβολή νέων τελών διαμονής γίνεται χωρίς διαφάνεια και χωρίς σαφή δέσμευση για τη διάθεση των εσόδων στην προστασία της περιοχής.

Στο πλαίσιο αυτό, η βουλευτής Ιωαννίνων  παρουσίασε τη διαφορετική προσέγγιση της Νέας Αριστεράς για τον πολιτισμό, η οποία βασίζεται σε: 

• Αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης για τον πολιτισμό.  

• Προστασία των δημόσιων πολιτιστικών χώρων από την εμπορευματοποίηση. 

• Συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στη διαχείριση των πολιτιστικών οργανισμών. 

• Διαφάνεια και δημοκρατικό έλεγχο στη διαχείριση των πολιτιστικών πόρων. 

Καταλήγοντας, υπογράμμισε ότι «ο πολιτισμός δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα για τους λίγους, αλλά δικαίωμα όλων. Η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον και όχι την αγορά».