Πενιχρά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία είχαν οι προηγούμενοι αναπτυξιακοί νόμοι, καθώς επηρέασαν ελάχιστα την διάρθρωσή της, δημιούργησαν ελάχιστες και «πανάκριβες» θέσεις εργασίας σε έργα μάλιστα χαμηλής τεχνολογίας, ενώ τόσο η αξιολόγηση όσο και οι έλεγχοι των επενδυτικών σχεδίων, υπήρξαν ανεπαρκείς δημιουργώντας μεγάλες καθυστερήσεις.
Οι διαπιστώσεις αυτές προκύπτουν από εσωτερική έρευνα του υπουργείου Οικονομίας, ενόψει της σύνταξης του νέου αναπτυξιακού νόμου, ο οποίος βρίσκεται στο τελικό στάδιο κατάρτισης και προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις στρεβλώσεις του παρελθόντος και τις ανάγκες της επιχειρηματικότητας στο σημερινό περιβάλλον.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία, στον Ν. 3299/2004 εντάχθηκαν επενδύσεις ύψους 22,5 δισ. ευρώ με επιδοτήσεις άνω των 9 δισ. ευρώ, αλλά δημιουργήθηκαν λιγότερες από 40.000 θέσεις εργασίας!
Εντυπωσιακή δε, είναι η σύγκριση με τον προηγούμενο νόμο ως προς τη μέση ενίσχυση ανά θέση εργασίας. Συγκεκριμένα, από 36.432 ευρώ ανά θέση εργασίας η μέση ενίσχυση εκτινάχθηκε στα 230.800 ευρώ. Ακόμα πιο εντυπωσιακό, είναι ότι το κόστος αυτό ανέβηκε περαιτέρω με τον Ν. 3908/2011 στα 322.854 ευρώ.
Μια ερμηνεία που δίνεται από στελέχη του υπουργείου Οικονομίας τα οποία ασχολήθηκαν με την έρευνα διεξοδικά είναι ότι «υπήρξε ενίσχυση των … προθέσεων, με επιδότηση κυρίως δαπανών κτιριακού και μηχανολογικού εξοπλισμού».
Όπως προκύπτει από την ίδια έρευνα, οι προηγούμενοι αναπτυξιακοί νόμοι επηρέασαν ελάχιστα τη διάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας. Το 95% των επενδυτικών σχεδίων ήταν χαμηλής και σχετικά χαμηλής τεχνολογίας. Δυο κλάδοι, της ενέργειας και του τουρισμού, συγκέντρωσαν ένα πάρα πολύ υψηλό ποσοστό τόσο των επενδυτικών σχεδίων (γύρω στο 43%), όσο και του προϋπολογισμού, καθώς άγγιξε το 72% στο Ν. 3908/2011.
Σημαντική, όμως, ήταν και η επιβάρυνση του δημοσίου από τα εντυπωσιακά ποσοστά επιτυχίας των αιτήσεων για υπαγωγή στους αναπτυξιακούς νόμους, την στιγμή που όπως διαπιστώνεται από την έρευνα «η αξιολόγησή τους και οι έλεγχοι κατά την υλοποίησή τους, ήταν ανεπαρκείς, σε κάποιο βαθμό ίσως και προσχηματικοί, και επιπλέον συχνά δημιουργούσαν μεγάλες καθυστερήσεις».
Συγκεκριμένα, τα ποσοστά επιτυχίας έφτασαν στο 67% για τον Ν. 2601/1998, περίπου στο 80% για τις δύο φάσεις του Ν. 3299/2004 και στο 65,3% για τον Ν. 3908/2011.
Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι εάν το ποσοστό εγκρίσεων για τον Ν. 3299/2004 ήταν στο 60% και όχι στο 80%, η επιβάρυνση του Δημοσίου θα είχε περιοριστεί κατά 2,37 δισ. ευρώ.
Ο νέος αναπτυξιακός νόμος
Ο νέος αναπτυξιακός νόμος θα δώσει ισχυρά κίνητρα σε επενδύσεις με κλαδικά και γεωγραφικά κριτήρια.
Στο επίκεντρό του θα βρίσκονται τα επιχειρηματικά δίκτυα, η νεανική και μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τα επιχειρηματικά δίκτυα, η κοινωνική οικονομία, οι καινοτόμες επιχειρήσεις και οι νέοι επιστήμονες. Βασικός στόχος του νέου αναπτυξιακού νόμου είναι η μετάβαση σε ένα ανταγωνιστικό μοντέλο που θα στηρίζεται στην καινοτομία και την παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Οι πέντε άξονες προτεραιότητας που θα περιλαμβάνει ο νέος αναπτυξιακός νόμος είναι:
– γενική επιχειρηματικότητα,
– οριζόντιες ενισχύσεις,
– καθεστώτα ενισχύσεων,
– τοπικές – περιφερειακές αλυσίδες αξίας, χωρικά – κλαδικά σχέδια στρατηγικής σημασίας,
– ειδικό καθεστώς για εμβληματικές επενδύσεις.
{jathumbnail off}
