Από το απόγευμα της Πέμπτης και στα δελτία ειδήσεων των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών, παρακολούθησα τις δηλώσεις του συμπαθέστατου προέδρου της ΕΛΜΕ Ιωαννίνων, ο οποίος με σθένος υπερασπίζονταν το δικαίωμα των μαθητών στις εκδρομές του εξωτερικού.

Σημειώνω ότι η απαγόρευση δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο, παρότι θα δυσκολευόμουνα να καλύψω τα έξοδα μιας τέτοιας εκδρομής για το δικό μου παιδί το οποίο βρίσκεται στο Λύκειο.

Με εξέπληξε το πάθος του προέδρου της ΕΛΜΕ με το οποίο υπερασπίστηκε το δικαίωμα των μαθητών να ταξιδέψουν στο εξωτερικό καθώς έτσι επιμορφώνονται… «Είναι δυνατό να πάνε στην Κωνσταντινούπολη και να μην δουν την Αγια Σοφιά»!

Με εξέπληξε επίσης ότι ανέφερε πως τα παιδιά με δικές τους πρωτοβουλίες φροντίζουν να συγκεντρώνουν χρήματα ώστε το κόστος των εκδρομών αυτών να μειώνεται σημαντικά.

Και ευθέως ρωτώ τον πρόεδρο της ΕΛΜΕ, την διοίκηση της ΕΛΜΕ αλλά και τους διευθυντές των Λυκείων;

Γνωρίζουν ότι ο βασικός τρόπος με τον οποίο επιδιώκουν οι μαθητές συγκέντρωση χρημάτων για να μειώσουν το κόστος των εκδρομών είναι η διοργάνωση πάρτι;

Προφανώς το γνωρίζουν..

Έχει κάνει κάποιος τον κόπο να πάει σε ένα από τα πάρτι αυτά;

Αν το είχε πράξει, θα γνώριζε ότι το αλκοόλ ρέει άφθονο και ότι μαθητές φεύγουν σε λιπόθυμη ή ημιλιπόθυμη κατάσταση.

Αν πάλι το γνωρίζουν –προσωπικά πιστεύω ότι το γνωρίζουν καθώς ορισμένα πάρτι διαφημίζονται ευρέως ακόμη και με την τιμή του ποτού- γιατί δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον;

Ρητορικά τα ερωτήματα , αλλά ας υπάρχουν.

Μανώλης Παπακώστας