Το γάλα εδώ και αρκετό καιρό έχει την τιμητική του! Και συχνά συνοδεύεται από τις παράνομες εισαγωγές, που τείνουν να αποκτήσουν χαρακτηριστικά… φαντάσματος! Γιατί όλοι τις γνωρίζουν –κατά δήλωσή τους- αλλά μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα για να τις σταματήσουν. Το γάλα και οι παράνομες εισαγωγές απασχόλησαν για μία ακόμη φορά το Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου, με αφορμή τις νέες μειωμένες τιμές στους παραγωγούς. Το πρόβλημα είναι οξύτατο καθώς το πρόβειο γάλα τείνει να πληρώνεται στον παραγωγό φτηνότερο και από το… νερό, ενώ σχεδόν όλες οι γαλακτοβιομηχανίες πληρώνουν με καθυστέρηση τεσσάρων ή και παραπάνω μηνών.
Με αφορμή λοιπόν αυτό το πραγματικό γεγονός, ο Περιφερειάρχης αναφέρθηκε και πάλι στις παράνομες εισαγωγές και σε κύκλωμα που μέσα από συγκεκριμένες μεθόδους φέρνει γάλα από το εξωτερικό για λογαριασμό συγκεκριμένων ελληνικών επιχειρήσεων, κυρίως στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Οι εισαγωγές γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων δεν απαγορεύονται. Η «παρανομία» έγκειται στο γεγονός ότι το εισαγόμενο γάλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην παραγωγή προϊόντων ονομασίας προέλευσης, όπως είναι για παράδειγμα η Φέτα.
Σύμφωνα με στοιχεία από τον ΕΛΓΟ το 2010 είχαν εισαχθεί στην χώρα μας 11.338 τόνοι πρόβειου γάλακτος. Στη συνέχεια το 2013 εισήχθηκαν 21.648 τόνοι νωπού πρόβειου γάλακτος. Την επόμενη χρονιά παρατηρήθηκε μείωση ενώ στη συνέχεια υπήρξε ανοδική τάση, φτάνοντας το 2017 να έχουν εισαχθεί 10.833 τόνοι νωπού πρόβειου γάλακτος.
Βέβαια οι βιομηχανίες που φέρνουν εισαγόμενο γάλα είναι γνωστές στις αρμόδιες αρχές, γεγονός που καθιστά τον έλεγχο εξαιρετικά εύκολο.
Όσο αυτός δεν γίνεται και οι συζητήσεις για τις παράνομες εισαγωγές φουντώνουν, τόσο πλήττεται περαιτέρω ο κλάδος της κτηνοτροφίας.
Γιατί οι «παράνομες εισαγωγές» μπορούν να αποτελούν και ένα καλό άλλοθι ώστε να πιεστούν ακόμη περισσότερο οι τιμές του παραγωγού.
Το Περιφερειακό Συμβούλιο πάντως πέρα από την συζήτηση που είχε φιλολογικό ή ακαδημαϊκό χαρακτήρα και την ευχή για διατήρηση των τιμών στα περσινά επίπεδα, δεν μπορεί να ασκήσει άλλη παρέμβαση.
Η απουσία της… κακιάς, κρατικοσυνεταιριστικής «Δωδώνη» είναι ήδη ορατή στον χώρο της κτηνοτροφίας, ο οποίος βρίσκεται έρμαιο των μεγάλων ή μικρότερων ιδιωτικών συμφερόντων. Και δυστυχώς τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Για την ιστορία, η κρατικοσυνεταιριστική Δωδώνη, ήταν ο μοναδικός βραχίονας με τον οποίο το επίσημο κράτος μπορούσε να ασκήσει ουσιαστική πολιτική στον κτηνοτροφικό τομέα.
