Ζωντανό παραμένει το έθιμο με τα κάλαντα του Λαζάρου, που κάποτε αποτελούσε το κυρίαρχο για τα χωριά της Ηπείρου, με πρωταγωνιστές τα παιδιά.
Σήμερα μέλη πολιτιστικών συλλόγων κυρίως και άνθρωποι που μεγάλωσαν με τον «Λάζαρο» το αναβιώνουν κάθε χρόνο.
Στην Περιφέρεια Ηπείρου αναβίωσε το έθιμο. Άνθρωποι που κρατούν ζωντανή την παράδοση είπαν τα κάλαντα στον Περιφερειάρχη Αλέκο Καχριμάνη και αντάλλαξαν ευχές για το Πάσχα.
Μέχρι και πριν λίγα χρόνια από τα χαράματα την ημέρα του Λαζάρου η καθημερινότητα των χωριών άλλαζε.
Στις γειτονιές αντιλαλούσε το τραγούδι του Λαζάρου από ομάδες παιδιών που πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι με τα καλάθια τους στολισμένα με λουλούδια.
Μέσα στο καλάθι ο καθένας της παρέας έβαζε ένα αβγό, για φόλι, ώστε να βλέπουν οι κυράδες ότι κι οι άλλες έδωσαν αυγό για να παρακινηθούν να δώσουν κι αυτές. Για να μη σπάνε τα αυγά μέσα στο καλάθι έβαζαν λίγο κοπανισμένο λινάρι, ή λίγο μαλλί ή άν δεν είχαν απ΄αυτά έβαζαν λίγα άχυρα.
Από νωρίς το πρωί παρέες – παρέες αρχίζανε να λένε τα κάλαντα διασταυρώνονταν στους δρόμους, έκαναν απολογισμούς τι μάζεψαν και τι απομένει ακόμα να μαζέψουν, ποιος μάζεψε περισσότερα και γιατί και ποιος στο τέλος θα βρεθεί με τα περισσότερα αυγά. Το μεσημέρι γινόταν η μοιρασιά με απόλυτη δικαιοσύνη. Μετά τη μοιρασιά τα αυγά πήγαιναν στο σπίτι να παραδοθούν στη μητέρα ώστε να ετοιμαστούν για το Πασχαλινό τραπέζι.
