Την ανάγκη άμεσων ενεργειών για την διάσωση του Κάστρου του Παντοκράτορα υπογραμμίζει o Σύλλογος Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ) Πρέβεζας.
Οι πρόσφατες καταρρεύσεις στις τοιχοποιίες επιβεβαιώνουν την εγκατάλειψη που κυριαρχεί στο μνημείο ενώ ο κίνδυνος για περαιτέρω κατάρρευση σημαντικής έκτασης τμήματός του είναι άμεσος. Αρκετοί φορείς της πόλης έχουν τονίσει επανειλημμένα το κατ’ επείγον της κατάστασης.
«Κρίνουμε ότι, πλέον, η όποια καθυστέρηση σε ανάληψη σωστικών ενεργειών θα είναι υπεύθυνη για μη αναστρέψιμες βλάβες στο μνημείο» επισημαίνει ο Σύλλογος καλώντας τον Δήμο να αναλάβει άμεσες πρωτοβουλίες σε συνεργασία με το αρμόδιο Υπουργείο.
Παράλληλα καυτηριάζει το γεγονός ότι για περισσότερα από τέσσερα χρόνια οι αναγκαίες σωστικές εργασίες μετατίθενται για το μέλλον ενώ γεννά ερωτήματα η επαναλαμβανόμενη αδυναμία εύρεσης χρηματοδοτικών εργαλείων.
Το κάστρο του Παντοκράτορα χαρακτηρίστηκε για πρώτη φορά ως «μνημείο της Πολιτείας» το 1965, και προστατεύεται σήμερα από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πρέβεζας. Η παραχώρησή του στο Δήμο εγκρίθηκε, αρχικά, το 1988 με σκοπό τη δημιουργία χώρων πολιτιστικών εκδηλώσεων και αναψυχής, και η οριστική παραχώρησή του πραγματοποιήθηκε το 1996.
Ήδη, από το 1985 ο Δήμος Πρέβεζας σε συνεργασία με το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης εκπόνησαν ερευνητικό πρόγραμμα με κέντρο το εν λόγω οχυρωματικό μνημείο. Εν συνεχεία, πραγματοποιήθηκαν εργασίες αποκατάστασης και βελτίωσης της προσβασιμότητας υπό την επίβλεψη της τότε 8ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Ο Δήμος Πρέβεζας απέβλεπε, εκτός από τη μελέτη και την ανάδειξη του μνημείου, στην αποκατάσταση και επανάχρησή του, το οποίο δεν τελεσφόρησε ολοκληρωτικά, όμως ο χώρος φιλοξένησε για δεκαετίες πολιτιστικά δρώμενα. Μουσικές και θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη συμμετοχή κοινού λάμβαναν χώρα στο Κάστρο του Παντοκράτορα συμβάλλοντας στην ανάδειξη και στην αξιοποίησή του, και κατ’ επέκταση στη συνολική ανάδειξη της Πρέβεζας.
Από το 2017 ο χώρος κρίθηκε πλέον μη ασφαλής και απαγορεύτηκε τόσο η χρήση όσο και η είσοδος στο εσωτερικό του, ενώ τα προβλήματα στην εξωτερική περιτοίχιση είχαν ήδη εμφανισθεί. Στα χρόνια που μεσολάβησαν τίποτα ουσιαστικό δεν ξεκίνησε. Σήμερα, η κατάστασή του είναι περισσότερο επιβαρυμένη από ποτέ και η αποδόμηση των συνδετικών κονιαμάτων των τοιχοποιιών έχει ενταθεί στο σημείο να προκαλούνται συνεχείς καταπτώσεις υλικού και να εισχωρεί νερό στο εσωτερικό του.
