Η μελέτη της μεταβολής της χιονόπτωσης και χιονόστρωσης στην Ελλάδα αποτελεί μια βασική προτεραιότητα για την ανάλυση και την αποτύπωση του υδρολογικού κύκλου και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Η μονάδα ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών ανέλυσε λεπτομερή δεδομένα 30 ετών (1991-2020) και μελέτησε τις τάσεις μεταβολής της χιονόπτωσης και χιονόστρωσης.
Μερικά βασικά συμπεράσματα από την μελέτη:
Μείωση της χιονοκάλυψης: Από το 1991 έως το 2020, παρατηρείται σημαντική πτωτική τάση στον αριθμό ημερών χιονοκάλυψης στο σύνολο της Ελλάδας.
Μεταβολές ανά εποχή: Η πτωτική τάση είναι εντονότερη κατά τους χειμερινούς μήνες, με μείωση τόσο στη διάρκεια χιονοκάλυψης όσο και στο πάχος του χιονιού. Το φθινόπωρο οι χιονοπτώσεις έχουν γίνει πιο σπάνιες από το παρελθόν, ξεκινώντας προς τα τέλη Νοεμβρίου στα ορεινά, ενώ την άνοιξη η τήξη χιονιού ξεκινά πιο νωρίς, μειώνοντας έτσι τη συνολική διάρκεια της χιονοκάλυψης.
Μεταβολές ανά δεκαετία: Αναλύοντας τα δεδομένα ανά δεκαετία, την περίοδο 2001-2010 παρατηρήθηκε αισθητή μείωση, με τις πρώτες ενδείξεις σημαντικής πτώσης στη διάρκεια και το πάχος της χιονοκάλυψης. Στην πιο πρόσφατη δεκαετία 2011-2020 παρατηρήθηκαν οι πιο σημαντικές αποκλίσεις, με τις μέρες χιονοκάλυψης και το πάχος του χιονιού να μειώνονται σημαντικά.
Επιπτώσεις στον χειμερινό τουρισμό: Τα χιονοδρομικά κέντρα χαμηλότερου υψομέτρου παρουσίασαν μεγαλύτερη μείωση στη διάρκεια χιονιού σε σχέση με αυτά μεγαλύτερου υψομέτρου. Την δεκαετία 2011-2020 η περίοδος χιονοκάλυψης ήταν έως και 36% πιο περιορισμένη από την δεκαετία 1991-2000 (περίοδος Σεπτεμβρίου-Μαΐου) σε χιονοδρομικά με μέσο υψόμετρο μικρότερο των 1900 μέτρων. Αυτό επηρεάζει αρνητικά τη βιωσιμότητα του χειμερινού τουρισμού.
Αυτές οι μελέτες κρίνονται σημαντικές για την παρακολούθηση της κλιματικής αλλαγής στην χώρα μας, καθώς επιτρέπουν στους επιστήμονες να εντοπίζουν που καταγράφονται οι μεγαλύτερες επιπτώσεις της.
