Γαλάζιες αναταράξεις προκαλεί το πρόγραμμα της ΔΥΠΑ για την απασχόληση των 55+ που ήδη έχει προκαλέσει τις σφοδρές αντιδράσεις των Δημάρχων της Ηπείρου. Όπως είναι γνωστό η ΠΕΔ Ηπείρου συνεδρίασε εκτάκτως και αποφάσισε να υπάρξει διήμερο κλείσιμο των Δημαρχείων και κάθοδος των Δημάρχων στην Αθήνα, για διαμαρτυρία στα αρμόδια υπουργεία.
Μπροστά στην οργή των δημάρχων της Ηπείρου, οι γαλάζιοι βουλευτές της περιοχής έμειναν μάλλον αδιάφοροι. Όμως έντεκα βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας προχώρησαν σε κατάθεση ερώτησης με την οποία ζητούν εξηγήσεις από την Υπουργό Εργασίας Νίκη Κεραμέως και αναλυτικά στοιχεία για το σύνολο των δήμων που πρόλαβαν να καταθέσουν τα σχετικά αιτήματα όπως και την αναλογία ωφελουμένων ανά περιφέρεια.
Πρώτη υπογράφουσα την ερώτηση είναι η βουλευτής Σερρών Φωτεινή Αραμπατζή. Συνυπογράφουν επίσης οι Γιώργος Βλάχος, Θόδωρος Καραόγλου, Ευριπίδης Στυλιανίδης, Μάξιμος Χαρακόπουλος, Μάνος Κόνσολας, Μίλτος Χρυσομάλλης που υπέγραφαν και την προηγούμενη ερώτηση για τις επιθετικές αγορές ακινήτων από Τούρκους πολίτες σε Θράκη και νησιά Ανατολικού Αιγαίου. Νέες προσθήκες αποτελούν οι Ανδρέας Κατσανιώτης, Αναστάσιος Μπαρτζώκας, Σίμος Κεδίκογλου και Γιάννης Ανδριανός.
Όπως τονίζουν οι έντεκα βουλευτές ένα τέτοιο πρόγραμμα θα πρέπει να διασφαλίζει από τον μικρότερο μέχρι τον μεγαλύτερο Οργανισμό μια δίκαιη, αναλογική και αξιοκρατική κατανομή θέσεων διευκολύνοντας τους δικαιούχους φορείς – ΟΤΑ στην περιγραφή και αίτηση των θέσεων και όχι να δημιουργεί ανταγωνιστικές σχέσεις «αλόγων ιπποδρόμου» για το ποιος θα φτάσει πρώτος στον νικητήριο τερματισμό των πολυπόθητων θέσεων, δημιουργώντας ξεκάθαρα αποκλεισμούς, προστριβές και διακρίσεις μέσα στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Στην πράξη η κατάσταση είναι ασφυκτική για τους μικρούς περιφερειακούς, τους μικρούς ορεινούς, παραμεθόριους και μικρούς νησιωτικούς Δήμους της χώρας, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι: με τις αυξημένες ανάγκες για τη διαχείριση της καθημερινότητας (αποκομιδή
σκουπιδιών, καθαριότητα, αναγκαίες συντηρήσεις)την ίδια στιγμή, που οι συνταξιοδοτήσεις υπαλλήλων αυξάνουν, το πρόγραμμα κινητικότητας αποσύρει δυναμικό υπαλλήλων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ενώ έχει «παγώσει» και το πρόγραμμα κοινωνικής εργασίας.
Μάλιστα η «αρχιτεκτονική» του προγράμματος, που προβλέπει ότι ο κάθε Δήμος μπορεί να αξιοποιήσει έως το 15% του μόνιμου προσωπικού του, επιβαρύνει ακόμη περισσότερο τους μικρούς περιφερειακούς, ορεινούς και νησιωτικούς δήμους, όπου ο αριθμός των εργαζομένων είναι πολύ περιορισμένος, συνεπαγόμενη ελάχιστες επιπλέον θέσεις εργασίας, που δεν επαρκούν για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών.
Μιλώντας για την «αρχιτεκτονική» του προγράμματος, δυστοκία προκαλεί το γεγονός ότι οι Δήμοι, ενώ υποχρεούνται να καταβάλουν το 25% της αμοιβής των εργαζομένων και το 75% η ΔΥΠΑ, καλούνται στους προϋπολογισμούς να δεσμεύσουν το 100% της δαπάνης μισθοδοσίας τους.
Εξίσου σημαντική είναι και η κοινωνική διάσταση του προγράμματος αφού αποτελεί στην πράξη «την τελευταία ευκαιρία» απασχόλησης για μια ηλικιακή ομάδα ανέργων, που βρίσκονται αφενός σε μειονεκτική θέση στην αγορά εργασίας αφετέρου καλούνται να τακτοποιήσουν σημαντικές ασφαλιστικές ανάγκες μιας και πρέπει να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ένσημα για τη συνταξιοδότησή τους.
Η χρησιμότητα και ο σκοπός αυτού του προγράμματος, μετατρέπεται σε σπουδαιότητα και ανάγκη σε περιοχές και σε δήμους της ελληνικής περιφέρειας, που ελλείψει βιομηχανικής, εμπορικής ή τουριστικής δραστηριότητας οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους σε μια ολοκληρωτική αδυναμία εξεύρεσης μιας θέσης εργασίας. Σε περιοχές που μαραζώνουν οικονομικά, αυτοί οι άνθρωποι που έχουν περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους εκεί, έχοντας δημιουργήσει οικογένειες, δεν μπορούν σε αυτήν τη φάση ζωής να αναζητήσουν επαγγελματικές προοπτικές μακριά από τον τόπο τους και η ένταξη τους σε ένα τέτοιο πρόγραμμα αποτελεί σανίδα σωτηρίας.
