Στην κατάμεστη αίθουσα Γερουσίας της Βουλής των Ελλήνων, παρουσία της πολιτειακής, πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου, εκπροσώπων των κοινοβουλευτικών ομάδων, επικεφαλής διπλωματικών αποστολών και προσωπικοτήτων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, πραγματοποιήθηκε η έναρξη των εργασιών της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», η οποία σε συνεργασία με το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, θα προετοιμάσει, προγραμματίσει και συντονίσει τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων από την Εθνική Παλιγγενεσία.
Χαρακτηριστική ήταν και η παρουσία της νέας γενιάς, με τη συμμετοχή μαθητών γυμνασίων και λυκείων.
Σύντομη αλλά εξαιρετική η ομιλία από τον Πρόεδρο της Βουλής Κώστα Τασούλας ο οποίος αποδεικνύει πως πέρα από την πολιτική γνωρίζει άριστα την ιστορία.
«Η Ελλάς είχε υπογράψει την ανεξαρτησία της σε μια Βουλή πρωτόγονη και σήμερα η σύγχρονη Ελλάς, στη σύγχρονη Βουλή, ξεκινάει την προσπάθεια, τη σπάνια προσπάθεια -η επόμενη θα γίνει σε εκατό χρόνια- να αναδείξει την αξία, την ιστορία της και τον πολιτισμό της, όχι για να γαντζωθούμε στην πατραγαθία, αλλά για να αντικρίσουμε αυτή την αξία, αυτή την ιστορία και αυτόν τον πολιτισμό, ως εφαλτήριο, που θα μας κάνεις ισάξιους με τις πιο προηγμένες χώρες του κόσμου.
Το 1957 στην πρώτη Πολιτική Επιτροπή του ΟΗΕ, όταν εμαίνετο ο αγώνας της ανεξαρτησίας της Κύπρου, κατηγορήθηκε η Ελλάς ότι επιδιώκει την πραγμάτωση της εδαφικής Μεγάλης Ιδέας. Ο τότε Υπουργός Εξωτερικών, αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, πήρε το λόγο και είπε: «Επιδιώκουμε την πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας, αλλά με άλλη μορφή, επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε μια πολιτεία ισάξια των πιο προηγμένων χωρών του κόσμου και έχει ξεκινήσει αυτό να γίνεται, γιατί εγκαταλείπουμε πίσω την ‘‘ψωροκώσταινα’’».
Και έχει ξεκινήσει να γίνεται, γιατί αν, ας πούμε σήμερα, γινόταν ένας παγκόσμιος διαγωνισμός, το 1957, για το ποια χώρα θα είχε την πιο σπουδαία όπερα να επιδείξει, το πρώτο βραβείο θα το έπαιρνε η Ελλάς, γιατί Διευθυντής Ορχήστρας θα ήταν Μητρόπουλος, σοπράνο θα ήταν η Μαρία Κάλλας, βαθύφωνος θα ήταν ο Μοσχονάς της Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης και τενόρος ο Πασχάλης της Όπερας του Μιλάνου!
Αυτή την Ελλάδα βρίσκουμε εν σπέρματι στα παλιά πρακτικά του ΟΗΕ, να περιμένει εμάς, μετά τη διδαχή του μηνύματος του ’21 να ολοκληρώσουμε και να την κάνουμε ισάξια των πιο προηγμένων χωρών του κόσμου.
Το 1821 δεν είχαμε, όμως, μόνο πράξεις εξαίσιου ηρωισμού, δεν είχαμε μόνο τα Σάλωνα, δεν είχαμε την απελευθέρωση της Βοστίτσας -έτσι έλεγαν το Αίγιο τότε- δεν είχαμε την απελευθέρωση της Καλαμάτας, δεν είχαμε το Χάνι της Γραβιάς, δεν είχαμε την πυρπόληση του τουρκικού πολεμικού πλοίου στην Ερεσό, είχαμε και πράξεις βαθύτατα πολιτικές που συνδυαζόμενες με τον ηρωισμό παρήγαγαν ιστορία».
