Δύο χρόνια μετά.. Κι όμως ο χρόνος δεν έκανε κανέναν να ξεχάσει. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο..
Η κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς, έβγαλε χιλιάδες στους δρόμους.. Το αίτημα ένα και μάλλον δεν έχει κι αυτό προηγούμενο. Δικαιοσύνη!
Ένας λαός που άφησε στην άκρη κόμματα και πολιτικούς. Γέμισε δρόμους και πλατείες.. Αφετηρία ήταν η μνήμη..
Και ζητούμενο ένα κράτος αλήθειας, δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας.
Οι εικόνες των Τεμπών δεν μπορούν να ξεχαστούν. Είναι αυτές που αγγίζουν την κάθε οικογένεια, τον κάθε άνθρωπο.
«Πάρε με όταν φτάσεις…»…
Ποια μάνα δεν το έχει πει στο παιδί της..
Και μετά..
«Δεν έχω οξυγόνο»…
Την Παρασκευή μία χώρα ολόκληρη ζήτησε οξυγόνο!
Ο λαός ζήτησε σεβασμό..
Στους νεκρούς και στους ζωντανούς.
Ζήτησε δικαιοσύνη..
Ο λαός ποτέ ξανά δεν βγήκε τόσο μαζικά.. Ούτε για τα μνημόνια, ούτε για το ασφαλιστικό, ούτε για την λιτότητα, ούτε για την ακρίβεια, ούτε για αυξήσεις!
Το έπραξε στη μνήμη των 57!
Το έπραξε για δικαιοσύνη…
