Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας –αιολικά, φωτοβολταϊκά, υδροηλεκτρικά- βρίσκονται πλέον στην καθημερινότητα της Ηπείρου, προκαλώντας συνήθως τις αντιδράσεις τόσο των τοπικών κοινωνιών όσο και των φορέων.
Αναρχία στη χωροθέτηση από τη μία, απουσία κάθε έγκαιρης και ουσιαστικής ενημέρωσης από την άλλη.
Μέσα σε όλο αυτό το αλαλούμ που επικρατεί έχει ξεχαστεί εντελώς η αξιοποίηση της περιουσίας του κράτους που στην προκειμένη περίπτωση ονομάζεται «Γεωθερμικό Πεδίο Συκεών».
Πρόκειται για ένα πεδίο στην περιοχή της Άρτας, το οποίο μελετήθηκε από το ΙΓΜΕ με χρηματοδότηση από το… μακρινό Γ’ ΚΠΣ και προ δεκαετίας ξεκίνησε η προσπάθεια για την αξιοποίησή του.
Μέσα σε τέσσερα χρόνια έγιναν δύο διαγωνισμοί από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου και από το 2016 δεν υπάρχει κανένα νεότερο.
Δεν δρομολογήθηκε καμία άλλη διαδικασία για την αξιοποίηση, ούτε ανακοινώθηκε ποτέ ότι το πεδίο δεν είναι κατάλληλο προς αξιοποίηση.
Σύμφωνα με μελέτη που εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) στο πλαίσιο του Γ’ Κ.Π.Σ. προκύπτει ότι η βεβαιωμένη έκταση του πεδίου υπολογίστηκε σε 11,2 km2, η θερμοκρασία του νερού που ανέρχεται στην επιφάνεια αρτεσιανά κυμαίνεται από 32ο C έως 50οC και η οροφή του γεωθερμικού ταμιευτήρα βρίσκεται σε βάθος κυμαινόμενα από τα 280 m έως 480 m.
Για τη μέση θερμοκρασία 35ο C τα αποθέματα αντιστοιχούν σε ενεργειακό δυναμικό 120.000 τόνων πετρελαίου ανά έτος.
Παράλληλα προσδιορίστηκε περιοχή με πιθανό γεωθερμικό πεδίο που καταλαμβάνει έκταση 53,3 km2. Για τη μέση θερμοκρασία 38ο C τα αποθέματα αντιστοιχούν σε ενεργειακό δυναμικό 760.000 τόνων πετρελαίου ανά έτος.
Οι χρήσεις που ενδείκνυνται αφορούν στη θέρμανση θερμοκηπίων, την ιχθυοκαλλιέργεια, την αντιπαγετική προστασία, την κάλυψη θερμικών αναγκών πτηνοτροφικών μονάδων, τη θέρμανση οικισμών καθώς και τον ιαματικό τουρισμό.
Μέσα στο γενικό αλαλούμ λοιπόν της ανάπτυξης των ΑΠΕ ίσως είναι καιρός το κράτος να βρει τρόπο να αξιοποιήσει την περιουσία του..
