Kατηγορούμαστε ότι όλοι “μαζί τα φάγαμε” και ότι όλοι είμαστε υπαίτιοι για το σημερινό χάος.
Διαφωνώ.
“Από τις τάξεις του απλού αυτού κόσμου θα μπορούσε η χώρα μας να αντλήσει το ταλέντο και το πνεύμα αυτοθυσίας που χρειάζεται για να ανακτήσει την ψυχική της γαλήνη, την ανάγκη να ονειρευτεί ξανά, την αυτοπεποίθηση που θα της επιτρέψει να υψώσει το ανάστημά της απέναντι στους ψευτοπαλληκαράδες που θέλουν να τους θεωρούμε φίλους ή που, παρά τους ισχυρισμούς τους περί του αντιθέτου, επιδιώκουν να μας επιβάλουν τις δικές τους φιλοδοξίες”.
To βιβλίο αυτό εξετάζει τις περισσότερες από τις κρίσεις που κοντεύουν να γονατίσουν την πατρίδα μας: την οικονομική, την εξωτερική, την μεταναστευτική, την αναίσχυντη υποβάθμιση της εθνικής μας συνείδησης, τα αυξανόμενα προβλήματα στη Θράκη λόγω του τουρκικού επεκτατισμού και τελειώνει με μια σειρά “νέων” προτάσεων και για τα εξωτερικά μας προβλήματα και για τα οικονομικά. Προπαντός όμως πρεσβεύει ότι σωτηρία δεν θα έλθει μέχρις ότου οι άνθρωποι που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου αποστρατευθούν οριστικά από την πολιτική μας ζωή. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται με “αποχή” ή “λευκό” παρά μόνο με στοχευμένο “μαύρισμα” στις επόμενες κάλπες.
–Ο Βασίλης Μαρκεζίνης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 10 Ιουλίου 1944 και είναι γιος του πολιτικού Σπύρου Μαρκεζίνη. Έλαβε από τη Νομική Αθηνών το πρώτο του πτυχίο με βαθμό 10 και το πρώτο του διδακτορικό με άριστα. Είναι τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας και ιδρυτής και διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνικού Δικαίου του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Ώστιν. Διετέλεσε τακτικός Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, όπου ίδρυσε και διεύθυνε από το 2001 έως το 2007 το Ινστιτούτο Παγκοσμίου Δικαίου, όπως επίσης και του Πανεπιστήμιου του Λάïντεν (Ολλανδίας) και του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όπου ίδρυσε και διηύθυνε από το 1995 ως το 2001 το Ινστιτούτο Ευρωπαϊκού και Συγκριτικού Δικαίου. Επιπλέον, έχει διδάξει σε είκοσι πέντε Πανεπιστήμια ανά τον κόσμο, έχει συγγράψει τριάντα τρία βιβλία και πάνω από εκατόν τριάντα νομικά άρθρα, τα οποία έχουν δημοσιευθεί σε νομικά περιοδικά σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τα έργα του έχουν μεταφρασθεί στα γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, πορτογαλικά και κινεζικά. Είναι Μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας, αντεπιστέλλον Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και της Ακαδημίας Αθηνών, ξένος Εταίρος της Βελγικής, της Ολλανδικής και της Ιταλικής Ακαδημίας (Academia dei Lincei), όπως επίσης και του Αμερικανικού Ινστιτούτου Δικαίου. Από το 1997 φέρει τον τίτλο του Επίτιμου Συμβούλου της Βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας (Queen’s Counsel), ενώ από το 2000 είναι Ειδικός Επιστημονικός Σύμβουλος του Πρώτου Προέδρου του Γαλλικού Ακυρωτικού (Cour de Cassation). Από το 2007 είναι Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης».
Έχει τιμηθεί με υψηλότατες διακρίσεις, όπως είναι ο Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από την ελληνική πολιτεία (2000), ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Τιμής από την Ιταλία (2002), Tαξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας, 2004, ο Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Aξίας από την Γαλλία (2006), καθώς και ο Aνώτερος Ταξιάρχης μετά Ταινίας και Αστέρος από την Γερμανία (2005). Το 2005 έλαβε τον τίτλο του Ιππότη από τη Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ για τις εξαίρετες υπηρεσίες που έχει προσφέρει στις διεθνείς νομικές σχέσεις, έτσι λοιπόν στη Βρετανία φέρει τον τίτλο Sir.
