Μια συνέντευξη του Δημάρχου Ηγουμενίτσας, Παναγιώτη Νταή, προσφέρει μια ενδιαφέρουσα οπτική στις φιλοδοξίες και τον σχεδιασμό της δημοτικής αρχής για την ανάπτυξη της περιοχής. Ωστόσο, όταν γίνεται λόγος για την «εντυπωσιακή αύξηση της κρουαζιέρας» και την «ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς», δύσκολα μπορεί κανείς να αποφύγει έναν πιο κριτικό σχολιασμό.
Η αύξηση των αφίξεων κρουαζιερόπλοιων παρουσιάζεται ως ορόσημο για τον τουρισμό της Ηγουμενίτσας. Αν και ο τριπλασιασμός των αφίξεων ακούγεται εντυπωσιακός, ο Δήμαρχος παραδέχεται ότι οι περισσότεροι επιβάτες δεν παραμένουν καν στην πόλη. Αντίθετα, κατευθύνονται προς τα Μετέωρα ή άλλους πιο «γνωστούς» προορισμούς. Το όραμα, λοιπόν, για μια τουριστική «έκρηξη» περιορίζεται σε ένα σύντομο πέρασμα από το λιμάνι, αφήνοντας πίσω κυρίως αναμνήσεις καυσαερίων.
Η λύση που προτείνεται – μια εναλλακτική τουριστική διαδρομή στα αρχαία θέατρα της Ηπείρου – αν και ενδιαφέρουσα, μοιάζει περισσότερο με μια θεωρητική άσκηση. Μπορεί να φανταστούμε τους επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων να επιλέγουν τη «διαδρομή των θεάτρων», όταν η ίδια η πόλη της Ηγουμενίτσας δεν διαθέτει υποδομές που να τους προσκαλούν να μείνουν έστω λίγες ώρες. Πόσο πιθανό είναι να γοητευτούν οι τουρίστες από μια επίσκεψη στα Γίτανα ή τη Δωδώνη, όταν η πρώτη τους εντύπωση είναι ένας τυπικός αστικός ιστός χωρίς ταυτότητα;
Και όλα αυτά τη στιγμή που οι πραγματικές ανάγκες του τουρισμού – όπως ο αστικός εξωραϊσμός, η βελτίωση των δρόμων και η προώθηση τοπικών προϊόντων – φαίνεται να παραμένουν στο περιθώριο. Η φιλόδοξη πρόταση για τουριστική ανάπτυξη μέσω της κρουαζιέρας παραμένει μια καλοπροαίρετη ιδέα χωρίς επαρκή σχεδιασμό. Αντί να ονειρευόμαστε πλήθη τουριστών που θα εξερευνούν την πολιτιστική μας κληρονομιά, μήπως να ξεκινήσουμε με τα βασικά; Όπως, για παράδειγμα, να δημιουργήσουμε μια πόλη που να θέλει κάποιος να μείνει και όχι απλώς να την προσπεράσει;
Ο τουρισμός στην Ηγουμενίτσα δεν χρειάζεται μεγάλες εξαγγελίες και φανταχτερές στρατηγικές, αλλά ουσιαστικές παρεμβάσεις. Αντί για το ιδανικό του «πολιτιστικού τουρισμού», ίσως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα και να επενδύσουμε σε αυτό που μπορεί να κάνει τη διαφορά: μια πόλη φιλόξενη, καθαρή και ελκυστική, που να αξίζει να την εξερευνήσει κανείς. Μέχρι τότε, η κρουαζιέρα θα συνεχίσει να είναι ένας περαστικός επισκέπτης, αφήνοντας την Ηγουμενίτσα στο περιθώριο των τουριστικών προορισμών.
