Τις αντιρρήσεις του με την επιλεγείσα χάραξη του βόρειου τμήματος του οδικού άξονα Ε-65 εξέφρασε ο βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας Σταύρος Καλογιάννης κατά την συζήτηση του σχεδίου νόμου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Ο κ. Καλογιάννης αναφέρθηκε στο ιστορικό του έργου και στα προβλήματα που οδήγησαν στην πολυετή καθυστέρηση.
Κατά την τοποθέτησή του υποστήριξε ότι η χάραξη που υιοθετήθηκε δεν είναι η βέλτιστη και δεν καλύπτει τα συμφέροντα όχι μόνον του Νομού Ιωαννίνων, αλλά γενικότερα της Ηπείρου, χωρίς να ωφελεί άλλες περιοχές.
Ειδικότερα, με αυτή την χάραξη, ο αυτοκινητόδρομος Ε65 θα συναντήσει την Εγνατία οδό πολύ μακριά από τα Ιωάννινα, στο Κηπουρειό Γρεβενών. Όποιος δηλαδή, κινούμενος από την Ήπειρο προς Θεσσαλία, ακολουθήσει αυτή τη χάραξη, θα είναι αναγκασμένος να διανύσει 30 χλμ. επιπλέον για να φθάσει μέχρι την Καλαμπάκα! Κινούμενος δε προς Αθήνα, δεν θα επιλέξει τον άξονα Ε65, αλλά υποχρεωτικά σχεδόν την Ιόνια οδό, η οποία είναι ένας σύγχρονος και ασφαλής αυτοκινητόδρομος, αλλά ως διαδρομή κοστίζει πιο ακριβά. Παράλληλα, ακυρώνονται σημαντικά οφέλη από την υλοποίηση του Ε65, όπως αυτά προβλέπονταν στην αρχική Σύμβαση.
Σύμφωνα με τον βουλευτή Ιωαννίνων με την χάραξη που υιοθετήθηκε από το Υπ. Υποδομών επί Σύριζα-ΑΝΕΛ, απομακρύνεται αναιτιολόγητα ο Ε65 από την Ήπειρο, επιβαρύνοντας σημαντικά το χρόνο, το κόστος μετακίνησης και το περιβάλλον. Ενδεικτικά, η χρονική επιβάρυνση της διαδρομής είναι 45 λεπτά της ώρας για κάθε διαδρομή μετ’ επιστροφής. Περισσότεροι θα είναι και οι εκπεμπόμενοι ρύποι. Εάν προστεθούν και οι επιπλέον δαπάνες για διόδια, καύσιμα και συντήρηση των οχημάτων (για τα επιπλέον χιλιόμετρα), προκύπτει σαφώς ότι η χάραξη που υιοθετήθηκε είναι επαχθής για τους Ηπειρώτες και τους Θεσσαλούς.
Πρόταση Σταύρου Καλογιάννη
Ο βουλευτής Ιωαννίνων αναφέρθηκε στη δική τουπρόταση την οποία δημοσιοποίηση από τον Ιούλιο του 2016 που συντομεύει ουσιαστικά την απόσταση Ιωάννινα – Τρίκαλα, κατά 30 χιλιόμετρα.
Η λύση που κινείται δυτικότερα, διήκει σχεδόν παράλληλα με την υφιστάμενη Ε.Ο. Ιωαννίνων – Καλαμπάκας, έχει μήκος 28 χλμ περίπου, έναντι 55 χλμ της προτεινόμενης από τον παραχωρησιούχο, ενώ η απόσταση προς Γρεβενά/Κοζάνη αυξάνεται μόνο κατά 7 χλμ.
Επιπλέον, η πρότασή έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι παρακάμπτει τη ζώνη του βιότοπου της αρκούδας, οπότε εξασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρξουν θέματα νέων προσφυγών.
Αυτή η χάραξη διασφαλίζει τα συμφέροντα όχι μόνο των Ηπειρωτών, των κατοίκων της βορειο-δυτικής Ελλάδας και της Θεσσαλίας, καθώς, συνοψίζοντας:
– Συντομεύει τη διαδρομή Καλαμπάκα – Ιωάννινα κατά 28 χλμ.
– Συντομεύει την απόσταση μεταξύ των στρατηγικής σημασίας λιμένων Ηγουμενίτσας και Βόλου.
– Θα διευκόλυνε τα μέγιστα όσους κινούνται από την Ήπειρο, την Κέρκυρα, την Αλβανία, τον διάδρομο της Αδριατικής, προς Θεσσαλία/Στερεά Ελλάδα/Αττική (και αντίστροφα), διότι συντομεύει σημαντικά τη διαδρομή.
– Δεν επηρεάζει την κίνηση από Δυτ. Μακεδονία προς Θεσσαλία/Αττική (και αντίστροφα), καθώς η αύξηση του μήκους αυτής της διαδρομής είναι αμελητέα (7 χλμ).
– Δεν έχει ουσιαστικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καθώς παρακάμπτει ευαίσθητες οικολογικά περιοχές.
– Το εκτιμώμενο κόστος της δεν ξεπερνάει το αντίστοιχο της επιλεγείσας από το Υπουργείο λύσης.
Παράλληλα επιτυγχάνονται πλήρης, σχεδόν, αξιοποίηση των απαλλοτριώσεων που έχουν συντελεστεί για τον Ε65.
«Η χάραξη του βόρειου τμήματος του αυτοκινητοδρόμου Ε65 είναι θέμα κρίσιμο. Πρόκειται για έργο υποδομής με κόστος κατασκευής 500 εκατ. ευρώ, που θα καθορίσει τις αναπτυξιακές προοπτικές της Ηπείρου και της Θεσσαλίας για πολλές δεκαετίες.
Όφειλε, η προηγούμενη ηγεσία του Υπ. Υποδομών, να έχει λάβει σαφή θέση για τη χάραξη του τμήματος Τρίκαλα – Καλαμπάκα – Εγνατία οδός. Δεν το έπραξε και θα είναι υπόλογη έναντι των χρηστών του αυτοκινητοδρόμου.
Για τη σημερινή ηγεσία του Υπ. Υποδομών ήταν τελειωμένη η υπόθεση της χάραξης όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της. Επαναλαμβάνω ότι θεωρώ πολύ σημαντικό το γεγονός ότι η σημερινή Κυβέρνηση πέτυχε να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση του έργου από το Ταμείο Ανάκαμψης. Ανέφερα, ως υποσημείωση, την εξέλιξη της χάραξης του έργου, όπως όφειλα απέναντι στους Ηπειρώτες και τους Θεσσαλούς, τους οποίους αφορά πρωτίστως το υπό συζήτηση έργο, και απέναντι στον εαυτό μου» κατέληξε.
