Γράφει ο Πέτρος Κατσάκος
Καλός ο Καβάφης μα πιο επίκαιρος ο Γκάτσος.
Πιάνει ο πολιτικός στο στόμα του τους στίχους του Καβάφη και λέει. «ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι, όχι θα ξαναέλεγε»…
Και απαντά ο Γκάτσος. «μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους».
Και η ανταλλαγή των στίχων καλά κρατεί. Σαν την ανταλλαγή των ομολόγων ή κάτι σαν ανταλλαγή αιχμαλώτων του πολέμου που μας κήρυξαν οι τοκογλύφοι του μέλλοντός μας.
Σου δίνω 15 χιλιάδες ζωές, μου δίνεις λίγους μήνες ακόμη εξουσίας. Σου δίνω μέρες απ’ τη ζωή μου και συ μου δίνεις μια χούφτα στίχους.
«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα» έλεγε κάποτε ο Βάρναλης.
Κι ο ποιητής των δικών μας ημερών να ξοδεύει τη «στριμάδα» του στα τηλεοπτικά παράθυρα αφού μπορεί και τα βολεύει στη ζωή με μια κουτσουρεμένη σύνταξη.
Κάθε εποχή τελικά έχει και τους ποιητές που της αξίζουν.
