Ανάλυση ειδικού συνεργάτη
Η Ντόρα Μπακογιάννη όταν ρωτήθηκε για τη διαφορά ανάμεσα σε Νέα Δημοκρατία και Σύριζα είπε ότι ένας λόγος για τον οποίο η ΝΔ είναι μεγάλο κόμμα είναι επειδή έχει «πάγκο». Εννοούσε πως οι ικανές προσωπικότητες οι οποίες μπορούν να διαδεχθούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη δημιουργούν μια σειρά και κατ’ επέκταση μια συνοχή σε αντίθεση με τον Σύριζα που εάν φύγει ο Τσίπρας ενδεχομένως να καταρρεύσει και ως κόμμα, κάτι που φαίνεται να συμβαίνει και να επαληθεύει την έμπειρη άλλωστε σε αυτά τα ζητήματα κα. Μπακογιάννη. Επιπλέον, η δυνατότητα ενός κόμματος να παράγει συνεχώς αρχηγικές προσωπικότητες δείχνει πως η «πάστα» αυτή των ανθρώπων επιλέγει τη ΝΔ ως το πολιτικό τους σπίτι και επομένως η ΝΔ πέρα από συνοχή και διαδοχή έχει και γερές βάσεις στην κοινωνία.
Παρόλα αυτά, 1,5 χρόνο μετά από αυτή τη δήλωση, η ΝΔ φαίνεται πως παρά τις πολλές μεταγραφές μένει χωρίς «πάγκο». Ο πάγκος στον οποίο αναφέρονταν η Ντόρα Μπακογιάννη συμπεριλαμβάνει σίγουρα τους Νίκο Δένδια, Απόστολο Τζιτζικώστα και Κώστα Μπακογιάννη. Και οι τρεις έχουν βιογραφικό αρχηγού και είναι αυτό που λένε οι Αμερικάνοι «presidential material». Στη λίστα μπορεί να εισαχθούν και άλλοι όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης επειδή έχει αποδείξει πως κρατάει ένα ποσοστό κοινού μέσα στο κόμμα σταθερό, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς διότι παραμένει πάντα, ακόμα και στις χαμηλότερες πολιτικές του πτήσεις, εντός του πολιτικού σκηνικού, ο Ευάγγελος Μειμαράκης, όντας ήδη μια φορά πρόεδρος και ο πρώην υποψήφιος πρόεδρος και Επίτροπος στην Ε.Ε, Δημήτριος Αβραμόπουλος. Ας δούμε όμως τι συμβαίνει με όλους αυτούς:
● Ο Άδωνης Γεωργιάδης όσο και να θέλει, είναι σχεδόν απίθανο να ξεπεράσει το 10% της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης.
● Ο Αντώνης Σαμαράς δέχεται ανοιχτό πόλεμο από το Μέγαρο Μαξίμου και ο ίδιος βέβαια απαντά με πολιτικές κανονιοβολές κάνοντας την επιστροφή του επίσης απίθανη.
● Η “απόσυρση” του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στην Ευρωβουλή και η απογοήτευση των υποστηρικτών του 2015, όταν το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου ανέτρεψε τον πρώτο, καθιστούν και τη δική του υποψηφιότητα σχεδόν απίθανη.
● Ο εντός της οικογένειας διάδοχος εκτέθηκε με την ήττα του σε μια σίγουρη εκλογική αναμέτρηση για να κάνει τη δεύτερη θητεία του στο Δήμο Αθηναίων. Στα μάτια των κομματικών έτσι έχασε, προς το παρόν, το «presidential material» χαρακτηριστικό του.
● Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος περιοριζόμενος σε ρόλο βουλευτή Αρκαδίας έχει μειωθεί πολύ στα μάτια των νεοδημοκρατών και δεν «τραβάει»…
● Ο Απόστολος Τζιτζικώστας παραμένει ένα όνομα που λόγω των διαδοχικών εκλογικών επιτυχιών του στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το ήδη καλό ποσοστό που συγκέντρωσε το 2015, τη “νεανική “φυσιογνωμία” και την αφθαρσία της αυτοδιοίκησης θα μπορούσε να κυνηγήσει με πολλές πιθανότητες την αρχηγία. Παρόλα αυτά, η απρόσμενη τοποθέτησή του στη θέση του Επίτροπου στην Ε.Ε. μοιάζει ως μια μεταγραφή με option αγοράς που τον αφήνει εκτός της κούρσας διαδοχής.
● Για τον Νίκο Δένδια από την άλλη δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Είναι ο άνθρωπος που αντιπροσωπεύει το “έχουμε τον Δένδια, θα βγει αυτός μπροστά” από τα στόματα των ανθρώπων του δεξιού χώρου της ΝΔ που βιώνουν μια ιδεολογική απογοήτευση. Αν τελικά οδηγηθεί στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας θα αποτελέσει μεταγραφή τύπου Νεϊμάρ στην Παρί, όπως δηλαδή ο Βραζιλιάνος που προορίζονταν να διαδεχθεί τον Μέσι αλλά αποφάσισε πως η “ασφάλεια” της Παρί από τον μεγάλο ανταγωνισμό και ο παχυλός μισθός ήταν καλύτερα από το ρίσκο του να γίνει «μεγάλος»
Έχει ξαναγίνει
Είναι αξιοπερίεργο πως αν το πολιτικό παρασκήνιο επιβεβαιωθεί Τζιτζικώστας και Δένδιας θα έχουν πει ανοιχτά (πίσω από τις κλειστές πόρτες όμως) όχι στην πιθανότητα Πρωθυπουργίας. Κάτι ανάλογο βέβαια έχει ξαναγίνει στη ΝΔ όταν ο Αντώνης Σαμαράς είπε όχι στην μεγάλη πιθανότητα να διαδεχθεί τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με το όχι στα Σκόπια. Και όταν ο Κώστας Καραμανλής με τα όχι σε Βουκουρέστι και Ανάν έβαλε την καρέκλα του σε κίνδυνο και τελικά στην πυρά. Οι πρώην Πρωθυπουργοί βρέθηκαν παρόλα αυτά και οι δύο στην δεύτερη θέση του ελληνικού πολιτεύματος αλλά την αρνήθηκαν κιόλας για τα ισχυρά πιστεύω τους. Οι «καινούργιοι» φαίνεται πως λένε όχι στην Πρωθυπουργία για μια καρέκλα με λιγότερες ευθύνες και καλό μισθό που δεν θα τους έβαζε στον κόπο να συγκρουστούν με τον Μητσοτάκη και όχι λόγω των ισχυρών πιστεύω τους.
Χωρίς μέλλον
Τα μεγάλα κόμματα χαρακτηρίζονται με βάση την συνέπεια και την συνέχεια, από τις πολιτικές μέχρι τα πρόσωπα. Η παραγωγή ικανών διαδόχων, αυτό που εξαιρετικά σε λαϊκό λεξιλόγιο η Ντόρα χαρακτήρισε ως πάγκο λέει πολλά, ίσως και τα πάντα για ένα μεγάλο κόμμα. Είναι και αυτό που ψάχνει διακαώς το Πασόκ για να ζωντανέψει, είναι η έλλειψη αυτού που έχει διαλύσει τον Σύριζα, είναι η έλλειψη αυτού εξαιτίας του οποίου ορισμένα μικρά κόμματα, όσο καλά και εάν οριοθετούσαν τις πολιτικές τους, δεν έγιναν ποτέ μεγάλα. Ένα μεγάλο κόμμα χαρακτηρίζεται από τον προηγούμενο και τον επόμενο αρχηγό, ωσότου ο τωρινός να κριθεί από την ιστορία. Το παρελθόν στη ΝΔ διαγράφεται “διώχνοντας” ιδεολογικά Σαμαρά και Καραμανλή από το κόμμα και το μέλλον εξαλείφεται ενώ βιώνεται δημοσκοπική κατάρρευση. Μήπως η ΝΔ θα παύσει να είναι μεγάλο κόμμα;
