Πριν από έναν χρόνο η περιοχή θρηνούσε τον χαμό του 20χρονου Ερμή Θεοχαρόπουλου στα Τζουμέρκα. Οι συνηθισμένες για τον ίδιο δραστηριότητες στο βουνό είχαν μοιραία κατάληξη.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Ήπειρος συγκλονιζόταν από ένα δυστύχημα στα ορεινά.. Είχαν προηγηθεί κι άλλα..
Όμως στην περίπτωση αυτή η συνέχεια ήταν διαφορετική, χάρη πρώτα στην οικογένεια του Ερμή και στη συνέχεια στη μεγάλη οικογένεια που δημιουργήθηκε από ανθρώπους σε κάθε γωνιά της χώρας.
Το αίτημα κοινό..
Να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός εναέριας διάσωσης στα πρότυπα ευρωπαϊκών. Να υπάρξουν οι υποδομές, οι άνθρωποι και η τεχνογνωσία που θα επιστρατευθούν σε ένα στόχο: Την άμεση παρέμβαση για να σωθούν ζωές..
Στα βουνά, στα νησιά, σε δυσπρόσιτα μέρη..
Η πολιτεία κινητοποιήθηκε και μετά από αρκετούς μήνες κατέθεσε στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον μηχανισμό αυτό.
Έξι βάσεις σε όλη την χώρα..
Οι προθέσεις καλές όμως η πράξη έρχεται να αναδείξει και πάλι, με τραγικό τρόπο, ότι αυτές δεν αρκούν.
Το θρίλερ που εκτυλίσσεται στον Όλυμπο με τον ορειβάτη που έπεσε και εντοπίστηκε χωρίς τις αισθήσεις του από τον φίλο του, έρχεται να θυμίσει ότι στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει τίποτα.
Η επιχείρηση γίνεται και σε αυτή την περίπτωση όπως όλες όσες είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια.
Με τις δυνάμεις της ΕΜΑΚ και το ελικόπτερο Super Puma.
Επιχειρήσεις εκ των πραγμάτων πολύωρες αφού οι άνδρες της ΕΜΑΚ κινούνται στο βουνό πεζοί και με όλους τους κινδύνους που έχει αυτό ενώ οι δυνατότητες του συγκεκριμένου ελικοπτέρου και από επιχειρήσεις στην Ήπειρο έχουν αποδειχθεί περιορισμένες.
Ο μηχανισμός εναέριας διάσωσης παραμένει στα χαρτιά. Ο ίδιος ο νόμος έχει χρονικό ορίζοντα πενταετίας για την δημιουργία των βάσεων. Με την διαφορά ότι τα πέντε χρόνια είναι πολλά.
Κι αν η χώρα δεν μπορεί ταυτόχρονα να προχωρήσει στην λειτουργία όλων οφείλει άμεσα να ξεκινήσει έστω από μία. Μία που θα μπορούσε να λειτουργήσει και πιλοτικά για την στελέχωση των υπολοίπων.
Το απολύτως βέβαιο είναι ότι πρέπει να γίνει η αρχή… Πριν υπάρξουν κι άλλα ατυχήματα ή δυστυχήματα.
