Και να που στο προσκήνιο επανήλθε ο ελληνοιταλικός αγωγός φυσικού αερίου… Έργο που ξεκίνησε να σχεδιάζεται στα μέσα της δεκαετίας του 2000 και αν όλα είχαν εξελιχθεί ομαλά σήμερα η Ήπειρος θα είχε τις προϋποθέσεις να εξασφαλίσει φυσικό αέριο για οικιακή χρήση, με ότι αυτό συνεπάγεται!

Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη… Ο αγωγός μπήκε στο περιθώριο, με την Ελλάδα και την Ιταλία όμως να κρατούν το έργο «ζωντανό», μέσα από διάφορα εναλλακτικά σενάρια.

Τις ημέρες αυτές επανήλθε στο προσκήνιο με αφορμή συζήτηση που προκλήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Ζαγορίου και την είδηση ότι ο Δήμος απέρριψε την προτεινόμενη χάραξη..

Με άλλα λόγια επιχειρήθηκε πολλή φασαρία για το τίποτα!

Κι αυτό γιατί η «προτεινόμενη χάραξη» δεν είναι κάτι καινούριο. Μάλιστα είχε φτάσει σε όλες τις αρχές των Ιωαννίνων και της Θεσπρωτίας το 2011!!! Από τότε δεν άλλαξε το παραμικρό!

Το 2011, και μετά από τις σχετικές συζητήσεις που είχαν γίνει, άλλαξε η χωροθέτηση του σταθμού συμπίεσης στη Θεσπρωτία και μετακινήθηκε στο Φλωροβούνι ενώ η πρόταση για την περιοχή του Ανατολικού Ζαγορίου όπως διατυπώνονταν στην μελέτη είχε δύο διαφορετικές οδεύσεις του αγωγού.

Στην προτεινόμενη χάραξη εντός των οικισμών και της καλλιεργούμενης ζώνης, είχαν διατυπώσει ενστάσεις ο τότε Δήμος Ανατολικού Ζαγορίου αλλά και η Περιφέρεια Ηπείρου.

Ουδέν νεότερο λοιπόν σήμερα… Ούτε νέα χάραξη ήρθε στο προσκήνιο, ούτε κάτι που δεν γνωρίζαμε –άλλο αν συνηθίζουμε να ξεχνούμε-…

Αυτό που έφτασε στο Δήμο Ζαγορίου όπως και σε άλλους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, είναι ένα έγγραφο του αναδόχου με το οποίο ζητούνται επικαιροποιημένα στοιχεία, για έργα –που πιθανόν δεν υπήρχαν προ του 2011, όταν έγινε ο σχεδιασμός- για σημεία εξαιρετικού ενδιαφέροντος, για πολιτιστικά μνημεία, προκειμένου να ληφθούν υπόψιν σε στάδια που ενδέχεται να ακολουθήσουν…

Αλλά στην Ήπειρο έγινε αγαπημένο χόμπι να προκαλείται μεγάλη φασαρία για το τίποτα… Ακόμη και για όσα είναι γνωστά εδώ και χρόνια..

Σημειωτέον ότι από το 2015 ο ελληνοιταλικός αγωγός έχει και εγκεκριμένους Περιβαλλοντικούς Όρους.