Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΕΖΑΣ
ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ μη ανταγωνιστική, όπως η ελληνική, υπάρχουν πράγματα που μπορούν να γίνουν χωρίς ή με ελάχιστο δημοσιονομικό κόστος και τα οποία θα ενίσχυαν άμεσα την οικονομική δραστηριότητα.
Τέτοια μέτρα είναι οι συμβάσεις παραχώρησης δημόσιων υποδομών, λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων που θα μπορούσαν να φέρουν ξένες επενδύσεις, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και εισόδημα στις τοπικές κοινωνίες ή οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι (Ε65, Ιόνια Οδός κλπ), τους οποίους η κυβέρνηση Παπανδρέου έκανε το μεγάλο λάθος να μην προωθήσει άμεσα.
ΕΙΔΙΚΑ για τους πέντε μεγάλους αυτοκινητόδρομους, οι οποίοι υλοποιούνται με συμβάσεις παραχώρησης του 2007 – με προϋπολογισμό 8,5 δις ευρώ και ελάχιστη εθνική συμμετοχή μόλις 12,5%- και αποτελούν τη σπουδαιότερη επένδυση των τελευταίων δεκαετιών, με ισχυρότατο οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο σε όλες τις περιφέρειες της χώρας, χάθηκαν δύο πολύτιμα χρόνια. Μετά από υπερφίαλες και ανέξοδες κυβερνητικές εξαγγελίες (για αναθεώρηση των συμβάσεων παραχώρησης, δημιουργία ειδικού λογαριασμού ώστε να ξεπαγώσουν τα δάνεια των τραπεζών, δημιουργία ανώνυμης εταιρείας για τιτλοποίηση των μελλοντικών εσόδων από τα διόδια, σύμφωνα «συναντίληψης» με τους παραχωρησιούχους κλπ), αποδείχθηκε ότι ούτε σχεδιασμός υπήρχε, ούτε δυνατότητα υλοποίησης. Τα έργα έχουν βαλτώσει, οι διεκδικήσεις των εταιρειών είναι στο μέγιστο, η πρόοδος τους στο ελάχιστο και τα διόδια συνεχίζουν βέβαια να εισπράττονται κανονικά…
Η ΙΔΙΑ ΖΟΦΕΡΗ εικόνα υπάρχει για το σύνολο των δημόσιων έργων της χώρας. Η δραματική μείωση των ρυθμών κατασκευής των συνεχιζόμενων έργων λόγω της οικονομικής και τεχνικής εγκατάλειψης τους, η αδράνεια στη δημοπράτηση νέων έργων -τα νέα μεγάλα έργα που δημοπρατήθηκαν την τελευταία διετία μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού- και οι απαράδεκτες καθυστερήσεις στο σημαντικότερο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ «Ενίσχυση της προσπελασιμότητας», δαπάνης 7,4 δις ευρώ, σε συνδυασμό με τη συνεχή αύξηση των τιμών των δομικών υλικών, έχουν οδηγήσει τον κατασκευαστικό κλάδο σε κατάρρευση και την ανεργία του κατασκευαστικού κόσμου (μηχανικοί, τεχνίτες, οικοδόμοι, χειριστές και άλλα παρεμφερή επαγγέλματα), στα ύψη.
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν καταλαβαίνω γιατί οι φορείς των τεχνικών της χώρας, που αποτελούν ένα από τα πιο δημιουργικά και δραστήρια τμήματα του επιστημονικού της δυναμικού, δεν έχουν ακόμα αντιδράσει αποτελεσματικά, ζητώντας να σταματήσει αυτή η καταστροφική πορεία. Για τη Νέα Δημοκρατία το ζήτημα των δημόσιων έργων είναι απόλυτης προτεραιότητας. Η τραγική πολιτική και διαχειριστική ανεπάρκεια της προηγούμενης περιόδου δεν μπορεί να συνεχισθεί. Τα δημόσια έργα είναι απολύτως αναγκαία για την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας και πρέπει να επανεκκινήσουν για να γίνει και επανεκκίνηση της οικονομίας.
