Tου Κωστα Καλλιτση
Το καλό είναι ορισμένες θετικές εξελίξεις. Κάποιες κοινωνικά άδικες ρυθμίσεις εξομαλύνονται ή καταργούνται. Όπως η μείωση της εισφοράς ακίνητης περιουσίας για τους οικονομικά ασθενέστερους και η άρση της διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος για όσους πραγματικά αδυνατούν να την πληρώσουν. Επίσης, επιλύονται χρόνιες εκκρεμότητες, όπως η πλήρης άρση του καμποτάζ, που μπορεί να μας φέρει 1 δισ. ευρώ ετησίως.
Τέλος, το κλίμα αβεβαιότητας αναστρέφεται, έστω οριακά, όπως υποδηλώνει η αναχαίτιση της διαρροής καταθέσεων. Και το σημαντικότερο, κερδίζει έδαφος η κατανόηση του πραγματικού διλήμματος (μέσα ή έξω από το ευρώ) και της δύσκολης αλλά μοναδικής απάντησης σε αυτό.
Το κακό είναι ότι το πολιτικό κατεστημένο δεν απογαλακτίζεται από το παρελθόν του. Κατά κανόνα αναδεικνυόταν με παλαιοκομματικά κριτήρια, μοιραζόταν την εύνοια πλουσίων «χορηγών» και είχε κοινό όραμα τη νομή του λάφυρου της εξουσίας. Οι προδιαγραφές του ήταν κατάλληλες για να διαχειρίζεται το πελατειακό μοντέλο και με αυτό να εξασφαλίζει την ευρύτερη συναίνεση. Αυτό το μοντέλο καταρρέει. Το νέο μοντέλο πολιτικής διαχείρισης απαιτεί πολιτικούς με διαφορετικές προδιαγραφές. Το πολιτικό κατεστημένο δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Ευκαιρίας δοθείσης, σαν έτοιμο από καιρό, υποτροπιάζει.
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, παρακολουθήσαμε: δημόσιους καβγάδες υπουργών για την τοποθεσία των γραφείων τους. Διοχέτευση αβάσιμων μομφών περί «αποχής» υπουργών του άλλου κόμματος από την Κυβερνητική Επιτροπή. Φεουδαρχικές συμπεριφορές υπουργών, που περιφρονούν τους συναρμοδίους τους. Είδαμε το μεγαλύτερο κόμμα να συγκαλεί τελετουργικά παρασυμβούλια των υπουργών «του». Το δεύτερο κόμμα να αδυνατεί να σοβαρευθεί και να κατανοήσει αυτό που είπε ο κ. Αβραμόπουλος, ότι, δηλαδή, είναι «οξύμωρο να αντιπολιτεύονται τα κόμματα την κυβέρνηση που στηρίζουν». Και ένα τυχοδιωκτικό ρεύμα του, μόλις εγκρίθηκε η 6η δόση, να κραυγάζει ότι ήρθε η ώρα να φύγει η κυβέρνηση συνεργασίας…
Ολα αυτά θα ήταν απλώς γραφικότητες και φτηνή ύλη διασκέδασης για τις τηλεοπτικές παραστάσεις των «8», αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο κρίσιμη. Ομως, είναι. Ναι μεν εγκρίθηκε η 6η δόση, αλλά αν οι εφορίες συνεχίσουν τη χειμερία νάρκη τους, η 7η δόση κινδυνεύει να πνιγεί σε μια τεράστια μαύρη τρύπα εσόδων. Οι γνώσεις του κ. Λ. Παπαδήμου και η δραστήρια προσωπική ενασχόλησή του με το PSI εγγυώνται την πιο αποτελεσματική διαπραγμάτευση με τους ιδιώτες, αλλά η τύχη του PSI εξαρτάται από σειρά λεπτών χειρισμών. Αν δεν ευοδωθούν, μετά έρχεται το PSI III – ήτοι η πτώχευση. Και για να απεμπλακούν τα 14 δισ. του ΕΣΠΑ, ώστε να μπορέσουμε να «επιτεθούμε» στην ανεργία, θέλει δουλειά πολλή.
Οι πολίτες κατανοούν την κρισιμότητα της περιόδου περισσότερο απ’ ό,τι τους πολιτικούς. Και όπως δείχνει μια φρέσκια έρευνα κοινής γνώμης που έγινε για λογαριασμό μεγάλου κόμματος, αποδοκιμάζουν κάθε κομματική ιδιοτέλεια. Σύμφωνα με την έρευνα, τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν μικρύνει τόσο ώστε να συγκεντρώνουν λιγότερο από 25% μαζί. Οι περισσότεροι δηλώνουν ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα ψηφίσουν με κομματικά κριτήρια, αλλά με κριτήριο ποιον θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό, επικροτούν τη διαχείριση Παπαδήμου και, ακόμη περισσότεροι, απορρίπτουν την προοπτική μονοκομματικών κυβερνήσεων.
Το μήνυμα φαίνεται σαφές – αυτό, ίσως, είναι το καλύτερο απ’ όσα συμβαίνουν: Αν το πολιτικό κατεστημένο μείνει κολλημένο στις πρακτικές του παρελθόντος, θα περάσει στο παρελθόν. Χωρίς να παρασύρει και τη χώρα στην κατάρρευσή του.
Από την Καθημερινή
