Στην αναστολή των αδειών που χορήγησε το ίδιο, για την ανέγερση των τριών ξενοδοχείων στην παραλίμνιο περιοχή, προσανατολίζεται το ελληνικό δημόσιο. Κι αυτό ύστερα από την πίεση που δημιουργήθηκε με δημοσιεύματα κυρίως στον αθηναικό τύπο και τις παρεμβάσεις που επιχειρήθηκαν από επαγγελματίες της οικολογίας.
Οι επιχειρηματίες που αποφάσισαν, εν μέσω οικονομικής κρίσης να επενδύσουν στα Γιάννινα, χρειάστηκαν περισσότερους από δέκα μήνες, για να φτάσουν στην αδειοδότηση, ακολουθώντας βήμα βήμα όσα προβλέπει η σημερινή ισχύουσα νομοθεσία.
Και αφού ολοκλήρωσαν τη διαδικασία, περνώντας από όλες τις υπηρεσίες του Ελληνικού Δημοσίου και των εμπλεκομένων υπηρεσιών κι έφτασαν στο σημείο όπου μπορούσαν να ξεκινήσουν τις εργασίες, έρχεται το ίδιο το κράτος που τους αδειοδότησε για να αναστείλει τις υπογραφές του έβαλε.
Είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του παραλογισμού που διέπει αυτό που θέλει να λέγεται κράτος και δημόσια διοίκηση.
Είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος με την κατασκευή τριών νέων ξενοδοχείων στην παραλίμνια περιοχή, δεν μπορεί να μην διαπιστώνει ορισμένα πολύ απλά πράγματα.
– Ό, τι γίνεται σήμερα, πραγματοποιείται με βάση όσα προβλέπει η νομοθεσία.
– Εάν η πολιτεία επιθυμεί ένα άλλο νομοθετικό πλαίσιο –πιθανόν πιο αυστηρό- είχε όλο το χρόνο να το πράξει καθώς το περίφημο Προεδρικό Διάταγμα Λίμνης το έχει κάνει σαν το γεφύρι της Άρτας.
– Εάν μέχρι τη θεσμοθέτηση του Προεδρικού Διατάγματος επιθυμούσε να αναστείλει κάθε δραστηριότητα στην παραλίμνια περιοχή όφειλε να το κάνει έγκαιρα και καθαρά.
Όμως αγγίζει τα όρια του παραλόγου το κράτος να αναιρεί τον εαυτό του, να αναστέλλει την ισχύ των υπογραφών του και εν τέλει να εμπαίζει με όσους θέλουν να επενδύσουν, αντί να φροντίζει για τη λήψη μέτρων διευκόλυνσης των επενδύσεων, την υλοποίησή τους σύμφωνα με εγκεκριμένους όρους και επίσης τη λήψη μέτρων για την ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος, η οποία δεν επιτυγχάνεται με τέτοιου είδους πολιτικές συμπεριφορές.
