Τι είν΄ η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι; Μην είναι τα ψηλά βουνά; Μην είν’ οι βίλες στην Εκάλη; ή τα νεοκλασσικά στο κέντρο της Αθήνας;
Όλα η πατρίδα μας… Κι αυτά κι εκείνα…
Κι όλα θα φορολογηθούν…
Κάπως έτσι σκέφτηκε ο διορισμένος ποιητής υπουργός και με “συμπάθεια” και χωρίς διόλου προσπάθεια… απευθύνθηκε στους εκλεγμένους εκπροσώπους του Ελληνικού Λαού (τρομάρα του) και ακολούθησε την πανάρχαια επιθετική τακτική:
Διαίρει και βασίλευε!
Κι έτσι τις τελευταίες ώρες, το κοινοβούλιο απέκτησε βουλευτές πολλών…ταχυτήτων: Του βουνού, του λόγγου, του κάμπου, της πρωτεύουσας, της θάλασσας, του λόφου (Φιλοπάππου), της εξοχής, της Κηφισιάς, του Κολωνακίου…
Οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στα τηλεπαράθυρα, διεκδικώντας τα δίκαια των ψηφοφόρων τους!
Τίνος οι ψηφοφόροι να φορολογηθούν περισσότερο; Του βουνού; Και γιατί να φορολογηθούν του βουνού;
Και ποιοί να φορολογηθούν; Των αστικών κέντρων… Και γιατί να φορολογηθούν του αστικού κέντρου;
Και κάπως έτσι, παίζοντας την κολοκυθιά, θα φορολογήσουν το μποστάνι, το κολοκύθι, τον αγρότη, το μανάβη, τον καταναλωτή…
Mα πόσους φόρους πια μπορείς να εισπράξεις από ένα κολοκύθι;
